Delft. Dione en ik staan in de buitengewoon smerige keuken van een studentenhuis. Het is wachten op de verbinding met Hilversum. Binnen nu en een paar minuten gaan we live.
Studio Sport bestaat 50 jaar en dat wordt vandaag uitbundig gevierd. Ter gelegenheid van het jubileum reizen wij door het land. Dione gaat checken of én hoe de mensen naar het sportprogramma kijken. Een paar keer in de lange feestuitzending wordt geschakeld naar een huiskamer. Achter de camera sta ik.
Nu zijn we in Delft. In een jongenshuis waar het schoonmaken nog moet worden uitgevonden. Diederick, Maurits, Peter-Paul, Ferdinand, Harald, Arnout en Frederik kijken nou eenmaal liever naar Studio Sport. Als ze niet studeren, bij de vereniging zijn of op de hockeyclub. Zij hebben voor afwassen geen tijd. Dat zie je zo. En het is te ruiken.
Nog even en we komen in de uitzending. Dan zal ik inzoomen op een naaktfoto van Anna Kournikova die op een van de keukenkastjes hangt. Dione gaat dan zeggen dat ze hier wel verstand van sport moeten hebben.
Over de lijnen hoor ik iemand vertellen over zijn favoriete Studio Sport moment. Ik denk na. Inmiddels werk ik ook alweer bijna vijftien jaar voor dit programma. Ik was bij de Winterspelen, de Tour de France. Ik draaide documentaires over Boris Orlov, Ton Boot en Pieter van den Hoogenband. Maar ik filmde vooral Sportjournaalitems, wedstrijdverslagen en interviews in Nederland.
Ik ben er trots op dat ik voor dit programma mag werken. Maar wat is nou het mooiste moment?
Op het moment waarop ik wil kiezen tussen de finish van de Elfstedentocht in ’97 of het feliciteren van Lance Armstrong in een treincoupe hoor ik in mijn oor iemand aftellen. ‘Drie, twee, een... en live!’
Studio Sport bestaat 50 jaar en dat wordt vandaag uitbundig gevierd. Ter gelegenheid van het jubileum reizen wij door het land. Dione gaat checken of én hoe de mensen naar het sportprogramma kijken. Een paar keer in de lange feestuitzending wordt geschakeld naar een huiskamer. Achter de camera sta ik.
Nu zijn we in Delft. In een jongenshuis waar het schoonmaken nog moet worden uitgevonden. Diederick, Maurits, Peter-Paul, Ferdinand, Harald, Arnout en Frederik kijken nou eenmaal liever naar Studio Sport. Als ze niet studeren, bij de vereniging zijn of op de hockeyclub. Zij hebben voor afwassen geen tijd. Dat zie je zo. En het is te ruiken.
Nog even en we komen in de uitzending. Dan zal ik inzoomen op een naaktfoto van Anna Kournikova die op een van de keukenkastjes hangt. Dione gaat dan zeggen dat ze hier wel verstand van sport moeten hebben.
Over de lijnen hoor ik iemand vertellen over zijn favoriete Studio Sport moment. Ik denk na. Inmiddels werk ik ook alweer bijna vijftien jaar voor dit programma. Ik was bij de Winterspelen, de Tour de France. Ik draaide documentaires over Boris Orlov, Ton Boot en Pieter van den Hoogenband. Maar ik filmde vooral Sportjournaalitems, wedstrijdverslagen en interviews in Nederland.
Ik ben er trots op dat ik voor dit programma mag werken. Maar wat is nou het mooiste moment?
Op het moment waarop ik wil kiezen tussen de finish van de Elfstedentocht in ’97 of het feliciteren van Lance Armstrong in een treincoupe hoor ik in mijn oor iemand aftellen. ‘Drie, twee, een... en live!’
Dionne....
BeantwoordenVerwijderenDat is toch EreDivisie?
Was het zo erg?
BeantwoordenVerwijderen