laag

Hilversum. Eigenlijk zou ik eens een stukje moeten schrijven over OBV14 van Cinevideogroup, maar dat doe ik niet. Zo lang ik niet zelf heb mogen spelen met de nieuwste, grootste en allermooiste reportagewagen van Nederland verdom ik het. Mij hoor je voorlopig niet zeggen dat dit de hemel is voor mensen die van televisietechniek houden. Zelfs niet nadat ik vandaag een vrij exclusieve rondleiding in deze High Defenition OBV heb gekregen. 
Dan moeten ze me eerst maar eens inhuren, dacht de hongerige freelancer...
Ik ga het hebben over het lage shot. Ook wel bekend als kikvorsperspectief. Het is mijn afwijking anno 2009. De opvolger van een ‘blauwe periode’ de afgelopen jaren.
Natuurlijk maak ik al zo lang als ik cameraman ben shots laag bij de grond. Het is immers prettig als er in een filmpje wordt gevarieerd met het perspectief. Maar de laatste tijd heb ik het lage shot min of meer herontdekt. 
Top shots wil elke regisseur.
Het babystatief of de zogenaamde ‘low bowl’ zijn echter onderschatte hulpstukken. Ze zouden toegevoegd moeten worden aan de standaard uitrusting van elke cameraman. Natuurlijk kan je ook lage shots maken door de camera simpelweg op de grond te zetten, maar voor je het weet blijft je portemonnee op locatie liggen, omdat je die even nodig had als steuntje. Om de camera aan de voorkant iets te liften. Bovendien kan je zo geen strakke bewegingen maken.
Ik ben dol op het lage perspectief en wellicht heeft het vaderschap hier alles mee te maken. Sinds ik bijna dagelijks mijn kind fotografeer of op mijn buik lig om met de Duplo te spelen ben ik helemaal verkikkerd aan laag.
Het is gek, vervreemdend en alles lijkt zoveel groter. 
Zelfs OBV14. Die is van zichzelf al gigantisch, maar als je er plat op je buik voor gaat liggen is de trailer die aan twee kanten kan uitschuiven nog veel mooier.