Quentigny, Frankrijk. En zo kom je uit in het Kyriad Hotel van Quentigny, aan de Avenue de Bourgogne, onder de rook van Dijon. Voor 65 euro heb je een kamer waar zelfs de PVV geen criminele Marokkaan in zou stoppen.
Als producers het wagen om ons in een hondenhok te laten slapen, dan klagen we steen en been, maar als we het een keer zelf mogen regelen komen we ook niet verder dan de bezemkast.
Geluidsman Tim en ik zijn op weg naar de Mont Ventoux, waar we deze week gaan draaien voor Andere Tijden Sport. Het is 1100 kilometer van Hilversum en dus vinden we het prettig om dit te doen in twee etappes.
Om 23.00 uur waren we over de helft. Wat we alleen niet in de gaten hadden is dat de Dauphiné Libéré vandaag is aangekomen in Dijon. Dus zitten alle hotels vol. En dat hadden we kunnen weten, want donderdag draaien wij deze wielerkoers als die aankomt op de Mont Ventoux.
Afijn.
De eigenaar of zetbaas van ons fijne Kyriad hotel was niet blij toen ik hem belde. Kennelijk had ik hem gewekt. In eerste instantie zei hij dat het hotel vol zat, maar daar kwam hij op terug toen iemand iets tegen hem zei.
Nu zit hij met een slaperige kop en vette haartjes achter de receptiedesk. Hij tuurt naar een computerscherm dat staat opgesteld tussen twee grote printers. Achter hem hangen aan een rekje nog drie sleutels. Het is nog een heel gedoe om alle gegevens in te voeren, een factuur uit te draaien en ons de sleutels te overhandigen. En dan willen wij ook nog een biertje bestellen.
De kamer staat vol met bedden. Drie welgeteld, maar daardoor kan je in de beperkte ruimte je kont niet meer keren. De laatste keer dat hier een schilder is geweest was voor Napoleon. Op de badkamer staat het toilet zo in een hoek gedrukt dat ik alleen kan poepen als ik dwars op de pot ga zitten. Het bad is te klein om in te zitten, maar als je wilt douchen kan je de kop nergens ophangen. Om nog in de weer te gaan met gaffertape is me vanavond teveel moeite.
Struikelend over onze tassen en camera-equipement baan ik een weg naar het eerste bed dat ik tegen kom. Onderweg vind ik de afstandbediening van een piepkleine televisie. Misschien ben ik veeleisend en verwend, maar zelfs de pornofilms, die hier verrassend genoeg geen extra kosten met zich meebrengen, zijn van een bedroevend slechte kwaliteit. Treurig. Het enige wat je in een Kyriad Hotel moet doen is slapen.
Als producers het wagen om ons in een hondenhok te laten slapen, dan klagen we steen en been, maar als we het een keer zelf mogen regelen komen we ook niet verder dan de bezemkast.
Geluidsman Tim en ik zijn op weg naar de Mont Ventoux, waar we deze week gaan draaien voor Andere Tijden Sport. Het is 1100 kilometer van Hilversum en dus vinden we het prettig om dit te doen in twee etappes.
Om 23.00 uur waren we over de helft. Wat we alleen niet in de gaten hadden is dat de Dauphiné Libéré vandaag is aangekomen in Dijon. Dus zitten alle hotels vol. En dat hadden we kunnen weten, want donderdag draaien wij deze wielerkoers als die aankomt op de Mont Ventoux.
Afijn.
De eigenaar of zetbaas van ons fijne Kyriad hotel was niet blij toen ik hem belde. Kennelijk had ik hem gewekt. In eerste instantie zei hij dat het hotel vol zat, maar daar kwam hij op terug toen iemand iets tegen hem zei.
Nu zit hij met een slaperige kop en vette haartjes achter de receptiedesk. Hij tuurt naar een computerscherm dat staat opgesteld tussen twee grote printers. Achter hem hangen aan een rekje nog drie sleutels. Het is nog een heel gedoe om alle gegevens in te voeren, een factuur uit te draaien en ons de sleutels te overhandigen. En dan willen wij ook nog een biertje bestellen.
De kamer staat vol met bedden. Drie welgeteld, maar daardoor kan je in de beperkte ruimte je kont niet meer keren. De laatste keer dat hier een schilder is geweest was voor Napoleon. Op de badkamer staat het toilet zo in een hoek gedrukt dat ik alleen kan poepen als ik dwars op de pot ga zitten. Het bad is te klein om in te zitten, maar als je wilt douchen kan je de kop nergens ophangen. Om nog in de weer te gaan met gaffertape is me vanavond teveel moeite.
Struikelend over onze tassen en camera-equipement baan ik een weg naar het eerste bed dat ik tegen kom. Onderweg vind ik de afstandbediening van een piepkleine televisie. Misschien ben ik veeleisend en verwend, maar zelfs de pornofilms, die hier verrassend genoeg geen extra kosten met zich meebrengen, zijn van een bedroevend slechte kwaliteit. Treurig. Het enige wat je in een Kyriad Hotel moet doen is slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.