ventoux

Mont Ventoux, Frankrijk. Volgens mij was ik vijf of zes toen ik door mijn vader werd meegenomen naar de top van Mont Ventoux. Onderweg vertelde hij het verhaal van Tom Simpson, de renner die op 13 juli 1967 overleed, amper een kilometer van de top. Natuurlijk stopten we even bij de gedenksteen. Ik heb lang gedacht om daar een foto te maken, maar bij nader onderzoek blijkt dat er van dit moment geen beeld in ons privé-archief zit. 
Ventoux is een magische berg. Het maanlandschap en verhalen over wielerkoersen en dopinggebruik hebben in 1977 zeker indruk op mij gemaakt. Het is echter vooral de actie van een Nederlandse jongen op de top, die ik niet ben vergeten.
Bovenop de Ventoux staat een weerstation. Er is een parkeerplaats en er zijn een paar kraampjes waar je souvenirs, noga en andere zoetigheid kan kopen. Hier maken dagelijks honderden wielertoeristen een foto van zichzelf, nadat ze de top hebben gehaald. Ook wij stapten uit onze groene Fiat 128 om er even te kijken. Het was die dag winderig en koud op 1912 meter hoogte.
Aan de rand van de parkeerplaats was een smal muurtje. Dit om te voorkomen dat auto’s in de afgrond zouden storten. Die Nederlandse jongen liep over dat muurtje. Hij riep zijn moeder en sprong er aan de andere kant vanaf. Wat we hoorden was een oerkreet. Zijn moeder gilde en sloeg daarna een hand voor haar mond, omdat ze haar zoon in het ravijn zag verdwijnen. De arme vrouw kreeg een hartverzakking. Wat zij niet wist is dat er achter dat muurtje een andere, iets lager gelegen weg loopt. Haar zoon was hooguit een paar meter naar beneden gesprongen. 
Als menneke van vijf vond ik dat een goede grap.
Nu, dertig jaar later, loop ik zelf over dat muurtje. We zijn op de Ventoux voor Andere Tijden Sport en maken een programma over de berg die op de voorlaatste dag van de Tour de France het klassement overhoop moet gooien. Tussen de bedrijven door hebben we heel even tijd voor een fotomomentje.