held...

Amsterdam. De hoofdsponsor stuurde mij, parttime natuurfilmer, twee paar sokken die ideaal zouden zijn voor Vroege Vogels. Hij zei het er niet met zoveel woorden bij, maar ik weet dat mijn enige adverteerder het zeer op prijs stelt als ik zijn producten even test. Dat neem ik altijd uiterst serieus en daarom ben ik vanmorgen een kwartiertje eerder opgestaan. Op de rand van het bed heb ik met gevoel een paar sokken uitgepakt en over mijn voeten geschoven. Uiterst nauwkeurig heb ik de pasvorm gecontroleerd en daarna mijn bergschoenen aangetrokken.
De eerste indruk was goed. 
Ik op pad. Eerst naar Loosdrecht om bij de firma Hoens Broadcast Facilities spullen en mijn collega, de geluidsman, op te halen. Onderweg deden de sokken het prima.
Eigenlijk zijn het serieuze outdoorsokken, speciaal gemaakt voor bergbeklimmers, maar wie zegt dat ze niet ook uiterst geschikt zijn voor cameramannen? Die staan immers ook lang op hun poten, dragen geregeld Scarpa’s of Meindls en lopen massaal in kleding van The North Face. Daar horen volgens mijn sponsor dan ook dit soort sokken bij. Zeker als je voor een natuurprogramma als VARA’s Vroege Vogels op pad moet.
De sokken die ik vandaag heb getest zijn van het merk Falke. Het zijn grijze sokken met zwarte tenen en hak. Op de linker sok staat een grijze L en op de rechter sok een grijze R. Waar dat voor is weet ik niet precies. Wellicht om nog meer uit te moeten zoeken als je de was opvouwt. Op het label staat dat de sok voor 70% uit Merinowool bestaat. Whatever that may be.
Maar ze zaten als gegoten. Aangekomen op onze bestemming voelde het nog alsof ik mijn sokken net aan had. Ik liep niet, ik hupste als een gewichtloze Neil Armstrong in mijn schoenen. Dat klinkt misschien een beetje overdreven en zweverig, maar ik ben de afgelopen jaren niets anders gewend dan goedkope Hemasokken. Daar is overigens niets mis mee, maar de testexemplaren die ik vandaag aan had waren duidelijk van een geheel andere orde. 
Ik keek om me heen en zag dat we bepaald niet op een echte Vroege Vogels locatie stonden. Niks modder, zand of klei. We stonden voor de Universiteit van Utrecht, waar we een interview zouden opnemen met een emeritus hoogleraar. Alle regenkleding lag voor niks in de kofferbak, de bergschoenen had ik in principe niet nodig en mijn sokken kon ik alleen testen op een ondergrond van linoleum. 
Het liep en stond heerlijk!
Vervolgens waren we niet super lang bezig. Voor ik er erg in had zaten we alweer in de auto, op weg naar huis. Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat de test mislukt is, maar ik durf wel al te concluderen dat een goed paar sokken goud waard is. Gelukkig heb ik nog een setje. Die trek ik morgen aan bij de Champions League wedstrijd van AZ tegen Standard Luik. Volgens het callsheet een klus van 16 uur en op gras. 
Laten we soktechnisch afspreken: Geen nieuws is goed nieuws.