Utrecht. De vorige week woensdag is een cameraploeg van het Veronica programma CQC opgepakt in Den Haag, nadat ze probeerden aan te tonen dat de beveiliging van het Binnenhof zo lek als een mandje is. Met valse passen zijn ze het gebouw van de Tweede Kamer binnengedrongen, maar kennelijk is de beveiliging toch net iets beter dan deze televisiemakers dachten. Ik hoop dat die mafkezen voor lange tijd worden opgesloten. Eigen schuld, dikke bult.
Persoonlijk haat ik dit soort sensatiezoekerij. Nepjournalistiek is het. Goedkoop, gemakkelijk scoren en het gevolg is dat welwillende cameraploegen alleen maar meer last krijgen van controles, starre beveiligers, pasjes, detectiepoortjes en andere irritante maatregelen.
De programmamakers zullen hun actie verdedigen met teksten als ‘nationaal belang’ en ‘als wij het kunnen, dan kunnen criminelen het ook’ of ‘liever wij dan Al Qaida!’. Onzin natuurlijk. Deze journalisten proberen binnen te dringen op een plek waar ze de weg kennen of hulp krijgen. En in dit geval is het niet moeilijk om je voor te doen als televisieploeg als je een televisieploeg bent.
Zo stoor ik me ook mateloos aan de serie Undercover van Alberto Stegeman. Met een verborgen camera sluipt hij binnen op Schiphol-Oost, komt tot in de hangaar waar het toestel van onze Koningin staat en daar roept hij stoere teksten als ‘ik zou hier een bom in kunnen leggen’. Maar meneer vergeet erbij te vermelden dat het toestel niet klaar is voor vertrek en nog uitgebreid gecontroleerd zal worden voor Beatrix instapt en opstijgt.
Een week na die uitzending moest ik filmen op vliegveld Eindhoven. Ze hadden nieuwe X-Ray apparaten aangeschaft en alle controles waren verscherpt. Extra alert op mogelijke terroristen, maar vooral ook op schandaalzoekers van de media. We werden niet bepaald met open armen ontvangen.
Na een uitzending over infiltratie bij defensie sprak ik mensen bij de Marine. Zij werden gek van de verscherpte controles en konden die gasten van SBS6 wel wat aandoen.
Geen enkel gebouw of terrein waar mensen moeten werken is voor de volle honderd procent te beveiligen. Iemand die er serieus werk van maakt komt altijd binnen. Zeker als je de weg kent en weet wat de procedures zijn. Je kan altijd een list verzinnen om de controles te omzeilen. Met wat hulp van binnenuit kom je helemaal ver.
Natuurlijk is dat soms schokkend, maar het is de vraag of je er iets mee op schiet als de media dit aan de kaak stellen. Je brengt hooguit echte gekken op een idee. Wie integer is brengt het bandje met zijn bevindingen naar de betreffende organisatie of naar de politie. Van een uitzending op televisie wordt niemand beter, behalve de ijdele en op sensatie beluste programmamakers.
Ik krijg opeens zin om -behangen met verborgen camera’s- bij zo’n Alberto Stegeman aan te bellen en me voor te doen als meteropnemer. Dan leg ik in zijn meterkast een rotje of een drol met daarnaast een klein briefje. In mijn onleesbare handschrift krabbel ik ‘de beveiliging hier is ook zo lek als een mandje’.
En hoe moeilijk zou het zijn om de opnamen van CQC plat te leggen?
Persoonlijk haat ik dit soort sensatiezoekerij. Nepjournalistiek is het. Goedkoop, gemakkelijk scoren en het gevolg is dat welwillende cameraploegen alleen maar meer last krijgen van controles, starre beveiligers, pasjes, detectiepoortjes en andere irritante maatregelen.
De programmamakers zullen hun actie verdedigen met teksten als ‘nationaal belang’ en ‘als wij het kunnen, dan kunnen criminelen het ook’ of ‘liever wij dan Al Qaida!’. Onzin natuurlijk. Deze journalisten proberen binnen te dringen op een plek waar ze de weg kennen of hulp krijgen. En in dit geval is het niet moeilijk om je voor te doen als televisieploeg als je een televisieploeg bent.
Zo stoor ik me ook mateloos aan de serie Undercover van Alberto Stegeman. Met een verborgen camera sluipt hij binnen op Schiphol-Oost, komt tot in de hangaar waar het toestel van onze Koningin staat en daar roept hij stoere teksten als ‘ik zou hier een bom in kunnen leggen’. Maar meneer vergeet erbij te vermelden dat het toestel niet klaar is voor vertrek en nog uitgebreid gecontroleerd zal worden voor Beatrix instapt en opstijgt.
Een week na die uitzending moest ik filmen op vliegveld Eindhoven. Ze hadden nieuwe X-Ray apparaten aangeschaft en alle controles waren verscherpt. Extra alert op mogelijke terroristen, maar vooral ook op schandaalzoekers van de media. We werden niet bepaald met open armen ontvangen.
Na een uitzending over infiltratie bij defensie sprak ik mensen bij de Marine. Zij werden gek van de verscherpte controles en konden die gasten van SBS6 wel wat aandoen.
Geen enkel gebouw of terrein waar mensen moeten werken is voor de volle honderd procent te beveiligen. Iemand die er serieus werk van maakt komt altijd binnen. Zeker als je de weg kent en weet wat de procedures zijn. Je kan altijd een list verzinnen om de controles te omzeilen. Met wat hulp van binnenuit kom je helemaal ver.
Natuurlijk is dat soms schokkend, maar het is de vraag of je er iets mee op schiet als de media dit aan de kaak stellen. Je brengt hooguit echte gekken op een idee. Wie integer is brengt het bandje met zijn bevindingen naar de betreffende organisatie of naar de politie. Van een uitzending op televisie wordt niemand beter, behalve de ijdele en op sensatie beluste programmamakers.
Ik krijg opeens zin om -behangen met verborgen camera’s- bij zo’n Alberto Stegeman aan te bellen en me voor te doen als meteropnemer. Dan leg ik in zijn meterkast een rotje of een drol met daarnaast een klein briefje. In mijn onleesbare handschrift krabbel ik ‘de beveiliging hier is ook zo lek als een mandje’.
En hoe moeilijk zou het zijn om de opnamen van CQC plat te leggen?
Er worden steeds "stoerdere" programma's gemaakt, dat gaat ook wel eens goed mis.
BeantwoordenVerwijderenhttp://headlines.nos.nl/forum.php/list_messages/17519