pffff

Hengelo. Het begon volgens mij allemaal bij meester Creemers. Ome Frans voor intimi. Het was in de derde of vierde klas. Later probeerde meester Steinbusch het. Meester Janssen en juffrouw Ien deden ontzettend hun best. In de brugklas heeft meneer Schneider het opnieuw uitgelegd. Meneer Nijsten op de Mavo en Op den Camp op de Havo. Mijn moeder heeft het uitgelegd tot ze een ons woog en mijn vader heeft zich ingespannen tot hij er compleet moedeloos van werd. 
Later heb ik eens in een stil uurtje gezeten met Studio Sport verslaggever Martin Vriesema. Hij als ex leraar Nederlands zou het mij wel even leren. Niet dus.
Tegenwoordig vraag ik aan mijn Lieve Lief hoe het moet. Zonder haar ben ik nergens.
Het blijft een blinde vlek in mijn verstand. Telkens als ik het denk te begrijpen blijkt in de praktijk dat ik er geen bal van snap. Hoe ik ook mijn best doe, het regent fouten. Dit komt nooit meer goed.
Zelf heb ik me er bij neergelegd. Het is nou eenmaal een gegeven. Ik schaam me er niet eens meer voor.
Maar nu gaan opeens een paar slimme lezertjes mierenneuken. Mensen die niks beters te doen hebben dan mij corrigeren. Jammeren over een d-tje of een t-the. En daar word ik heel moe van. Mijn kofschip is namelijk al lang geleden gezonken!
Als ik in de haast een tik-, typ- of taalvout maak mag iedereen mij een mailtje sturen. (reinzelf@janreinhettinga.nl) Ik verander de zin dan zo spoedig mogelijk, maar van snuggere betweters die bijdehandt doen in de reacties van deze weblog krijg ik ongelofelijk veel jeuk. Zeker als ze anoniem pissen met azijn.
Dus ik waarschuw een keer. Als het gaat over dt of een ander suf missertje op het twoetsenbord wordt ik woest. Dan stop ik ermee en is deze blog voorgoed voltooid verleden tijd. Ja, met dt.