inspiratie

Maastricht. Wat zou er van mij terecht gekomen zijn wanneer ik in Limburg was blijven wonen? Of als ik, na mijn stage bij AT5, was ingegaan op het aanbod van ETN om in Heerlen te beginnen? De vraag valt natuurlijk niet te beantwoorden, maar ik moest er aan denken toen ik vandaag aan het werk was in de studio van L1, in Maastricht. Misschien was ik dan hier terecht gekomen.
Hoe zou het zijn met mijn kennis van zaken als ik het had moeten doen met vijftien jaar ervaring in het Limburgse medialandschap? Je kan er niets van zeggen, maar ik geloof toch dat ik blij mag zijn met de diversiteit aan klussen die nu op mijn CV prijkt. Ik ben trots op de lange lijst van gerenommeerde regisseurs waarmee ik heb mogen werken. En dan is er nog de invloed van een groot aantal zeer ervaren vakbroeders die een belangrijke rol heeft gespeeld in mijn ontwikkeling als cameraman. Als ik ver van Hilversum was gebleven had ik veel van deze collega’s wellicht nooit ontmoet.
Ik heb geleerd van ervaren mannen als Jan Eeckelaert, Bertus Duiven, Robbert Jan van der Does, Jan van Lennep, Wouter Tersteeg, Bob Kat, Hans Essenberg, Peter Bijlmakers en Roel Deen. Simpelweg door met ze te praten over het vak. Goed luisteren, ideeën pikken en wanneer mogelijk afkijken. Elke tip direct in de praktijk toepassen en er dan zelf achter komen of en hoe het werkt. Niet bang zijn om domme vragen te stellen.
Nog steeds is het inspirerend om ervaringen uit te wisselen met mensen als Wichert Hoekstra, Frits Schrijvers, Dennis Westenberg, Mathijs Notten, Martin Struijf, Carrien Dijkstra, Frank Dokter, Frank Swenne, Peter Bakker, Rogier den Boer, Wolter Dijksma, Peter van der Linden, Kenneth Dirkzwager, Remco van Leest, Jurriaan van der Kamp, Arjan Ekster, Wilco Lobeek, Joost Hoozemans, Mathijs Notten, Patrick van Weeren, Roger van Zaal, Robert van Loon, Renee van der Sluis, Martijn Tervoort, Johan van Elk of Frank van Brandwijk (en nou vergeet ik er een hele hoop). Bij elkaar een paar honderd jaar ervaring op verschillende vakgebieden en tientallen keren de wereld rond. Goede gesprekken over camerawerk zullen mij nooit vervelen.
Zoveel doorgewinterde inspiratiebronnen vind je als camerman niet in Limburg. Daar moeten we eerlijk in zijn. Als je daar zit moet je er veel meer moeite voor doen om ze tegen te komen. Terwijl ik ze bijna dagelijks ontmoet bij een uitgifte, een koffieautomaat of op klus.
Hiermee wil ik niet zeggen dat het kansloos is om je in de provincie te ontwikkelen als cameraman. Er zijn genoeg collega’s die bewezen hebben dat het kan. Het begint natuurlijk allemaal bij de wil om iets te leren. Er is altijd een weg.
Maar het is ver van Hilversum wel moeilijker dan in het hart van Omroepland. Er zijn minder verschillende opdrachtgevers en er is niet zo’n grote diversiteit aan klussen.
Bij mij komt elke dag wel een nuttige tip of een goed idee aanwaaien. Stomweg omdat ik veel vakbroeders spreek, die worden uitgedaagd door een zeer uiteenlopende groep opdrachtgevers, freaks en vakidioten.
De wereld bij een regionale zender is nou eenmaal iets kleiner. Daar is overigens niets mis mee. Maar het is wel zaak om gemotiveerd te blijven en om in elke opdracht een nieuwe uitdaging te zien, ook al draai je al jaren voor het regionale nieuws. Cameramensen die dat kunnen zijn goud waard.
Met veel plezier heb ik dit weekend geprobeerd een stukje van mijn kennis over te dragen op een groepje collega’s die niet de luxe hebben om wekelijks met zoveel verschillende cameramensen en regisseurs te praten. Ik hoop dat ik ze een beetje heb kunnen helpen en dat ze uit mijn peptalk inspiratie halen. Zelf heb ik weer veel geleerd op het gebied van kennisoverdracht, want les geven is ook een vak.
Ik heb het in ieder geval graag en met veel plezier gedaan!