opvoeden

Utrecht. Wij willen het graag goed doen, mijn Lieve Lief en ik. Net als echte ouders. Maar ja, wat is goed? Als de kinderen over achttien jaar zeggen dat het goed was? Als zij gezond en wel het ouderlijk huis verlaten, om elders gelukkig en sociaal te zijn, succes te hebben, met gevoel voor humor en om even de Nobelprijs voor de Vrede op te halen. Bijvoorbeeld.
Alleen hoe krijg je dat voor elkaar? Wat moet je doen en laten om je kinderen zo compleet mogelijk af te leveren? Hoe stoom je ze klaar voor het grotemensenleven?
Voeding om te beginnen. Een daar gaan wij al. Onze mooie, gezond ogende, Imme is wat drinken uit de fles nog steeds een zorgenkindje en Art doe je geen plezier met groente. Zoetigheid, toetjes en andere lekkernij gaat er in als pap. Behalve pap.
Ik dacht altijd dat ik heel concequent was. Dat ik wist wat ik wilde. Dat ik wist wat goed en slecht was, maar niets is minder waar. Sinds ik papa ben spat de twijfel er aan alle kanten vanaf. Daar komt bij dat alle adviezen die je krijgt tegenstrijdig en dubbel zijn. Niets is wat het lijkt. Wat je weet van je eerste kind is bij de tweede alweer onderuit geschopt door onderzoekers, damesblaadjes en vage kennissen van vriendinnen van vriendinnen.
Zo wist iemand mij onlangs te melden dat melk ongezond is. Prima, dan houden we daar rekening mee, maar wat doe ik met mijn zoon? Die houdt in zijn eentje al twee jaar lang, vier Bertha’s aan het grazen. Boer zoekt Vrouw bestaat mede dankzij zijn inzet. De bonus van de directie van Campina is afhankelijk van hem. Hij is ook nog grootverbruiker van kaas. Mag ook niet meer. Teveel zout. Om maar te zwijgen over smeerkaasjes. Daar hebben we anderhalf jaar lang zijn bruinbrood mee belegd. Nu blijkt uit recent onderzoek dat we hem vergiftigd hebben met op de ene dag smeerkaas en op de andere fijne Paté, maar dat schijnt ook niet fijn voor kinderdarmpjes te zijn. Bruinbrood overigens ook niet. Is tegenwoordig niet beter dan witbrood. Heb ik van horen zeggen...
Wist je dat Zwitsal slecht voor de huid is, want daar word je droog van. Liga verslavend zoet en dat Olvarit meer uit conserveringsmiddelen bestaat dan uit de schijf van vijf?
Art gaven we twee jaar geleden vijf druppeltjes Vitamine D, maar dat is fout. Het moeten er volgens het Groeiboekje van Imme tien zijn. Toen mocht je na vier maanden beginnen met een fruithapje, nu (twee jaar later!) moet je zes maanden wachten... Je wordt er gek van.
Laten we even terug keren naar de jaren zeventig. Wij aten alles wat God inmiddels verboden heeft. Onze ranja’s waren zo groen dat ze wel van de DSM moesten komen. Wij zaten zonder Maxi Cosi in de auto. De bak van de kinderwagen werd gewoon los op de achterbank gegooid.
Als we een verjaardagsfeestje hadden, dan zaten er in de levensgevaarlijke, airbagloze Fiat van mijn vader vijftien kinderen en reden we naar het bos voor een spannend spel. Tegenwoordig moet je nadenken over speciale zitjes, pedofielen, homo ontmoetingsplaatsen en of er in dat bos wel overal bereik is voor de mobieltjes van de kleutertjes.
Wij waren het zelf schuld als we met onze vingertjes tussen de deur zaten, maar nu wordt de firma die de deur heeft geplaatst aansprakelijk gesteld. Het is dus zaak om een goede rechtsbijstandverzekering te hebben. En een defibrilator voor het geval dat het kind van schrik een hartverzakking krijgt.
Als ik vroeger een onvoldoende haalde kreeg ik op mijn kop. Nu moet je als ouder op zoek naar de leraar, hem aanspreken op zijn prutswerk en liefst ‘knettergek’ verklaren. Mijn ouders waren het altijd eens met de meesters en juffen. Voor een politieagent waren wij bang. Respect zou je tegenwoordig zeggen.
Bij mij in de klas zaten jongentjes die druk waren, maar niemand had ADHD. Ik was zelf altijd heel slim, maar niemand die het had over hoog begaafd.
Wij hebben voor alle vragen een onderzoek, een consulente, Oei Ik Groei, een website en een televisieprogramma, maar of het duidelijker is geworden betwijfel ik. Hoe moet je concequent zijn als iedereen een ander advies geeft? Hoe kan je een richting bepalen als de gps op hol geslagen is? Wat is het beste voor mijn kinderen? En belangrijker nog: Hoe voorkom ik dat ik ooit terecht kom in Family Matters van de NCRV?