verliefd!

Amsterdam. Natuurlijk was ik naar de Keizersgracht gekomen om Rosanne weer te zien. En Nancy, die er niet was. Jeanine. Zelfs voor Willem, Aad, Frank, Renee, Bob, en Bart. Of Jan Michiel, die het uiteindelijk ook moest laten afweten. Allemaal leuk en aardig, die oude vrienden, maar ik was vooral naar Amsterdam gereden voor een ontmoeting met de dame waarover ik zoveel had gehoord.
Ze zou bijzonder speciaal zijn. Adembenemend. Prachtig machtig mooi.
Alle mannen in Omroepland vallen als een blok voor haar. Ze komt uit Amerika en heeft dus een klein accent. Verder is ze vooral sympathiek. Het is wat wij noemen een lot uit de loterij. Of liever gezegd: de hoofdprijs!
Ik had veel eerder kennis willen maken, maar dat was er niet van gekomen. Het plannen van een date bleek niet eenvoudig. Een pre-production-borrel bij de firma ParkLane, op deze regenachtige avond in februari, bood uitkomst. Voor de zekerheid had ik aardig wat kleingeld in de parkeermeter gegooid.
Op weg naar Mokum had ik me even afgevraagd of ik mijn vrouw alvast moest informeren over mijn stoute plannen. Het leek mij prematuur en bovendien is er voor haar geen enkele reden om zich zorgen te maken. Ik mag toch zeker wel eens een afspraakje hebben met een andere mooie dame...
Nog voor ik goed en wel mijn jas uit had zag ik haar al staan. Een beetje eenzaam in een hoekje. Toch stapte ik niet direct op haar af. Dat durfde ik niet. Wat zouden alle andere aanwezigen wel niet denken als ik haar direct zou pakken? Wel hield ik haar goed in de gaten. Ze mocht deze avond niet ontsnappen. Ergens op een goed moment zou ik mijn kans grijpen.
We bleven allebei tot het eind. Hoe rustiger het werd, hoe meer ik me op mijn gemak voelde. De twee toegestane biertjes gaven me moed. Hoe gênant het ook zou zijn, ik moest op zijn minst met haar kennis maken, haar omhelzen en liefst ook samen met haar op de foto, om op te kunnen scheppen bij mijn vrienden.
Ze stond nu even bij de Gouden Roos die ParkLane heeft gewonnen voor het programma The Phone. Aarzelend stapte ik op haar af. Van alle verhalen die ik over haar gehoord had was niets gelogen. Ze was inderdaad overweldigend. Zo zie je ze maar zelden. Het liefst had ik haar direct gezoend, maar dat leek me niet zo chique. Wel tilde ik haar voorzichtig op. Ze protesteerde niet. Ik draaide me om en iemand maakte snel een foto. Mijn moment met Emmy...

De Emmy Award van The Phone... en ik