Hilversum. De trip was “all inclusive”. Vervoer, overnachting en eten. Overal aan gedacht. Op de busreis naar het zuiden had ik niets aan te merken. Een zeer vriendelijke en bekwame chauffeur. Prettig reisgezelschap aan boord. Wat betreft een overnachting bij Van der Valk kan je ook bijna nooit iets zeggen. Niks mis mee. Alleen over het eten moeten we het even hebben.
Een bak kleffe tagliatelle. Een bak met goulash of hachee waar maag en darmen zo op het oog niets meer aan hoefden te doen, maar schijn bedriegt. En een bak met versnipperde worteltjes, zo doorgekookt dat geen vitamientje het had overleefd. Dat was het. Niet bepaald een feestmaaltijd. En daar betaalden wij in principe zestien euro per persoon voor.
Worteltjes voor cameramensen tijdens hun dagje uit, daar kon ik de humor nog van inzien, maar het was niet te eten. De kok zou wat mij betreft uit zijn ambt gezet mogen worden en de traiteur achtervolgd door de keuringsdienst van waren.
Als slachtoffer weet je nooit of je de dupe bent van een waardeloze cateraar, een dubieuze tussenpersoon of van de beknibbelende reisorganisatie. Iemand belazerde hier de boel en hield geld over, maar wie?
Niemand thuis. Het grote afschuiven was begonnen. Als je vragen stelde vonden ze je lastig. Klagen is zóóó 2009. Dit moest je gewoon zien als een uitzonderlijke miskleun. Kan gebeuren.
Maar vraag niet aan een ploegje televisiemensen of ze anekdotes kennen over slecht eten. Hoe incidenteel dit incident ook was, het komt in ons vak vaker voor dat een mooie dag verpest wordt door waardeloos eten. Wij hebben helaas met enige regelmaat voer voor een verhaal. Je hoeft niet heel veel worteltjes te eten om te zien dat dit een gevoelig puntje is.
Dat het uitgerekend tijdens onze excursie aan het pittoreske Duitse stadje Kerkrade mis moest gaan is natuurlijk jammer. Heel erg jammer. Mij zal je er echter niet over horen. Anders ben ik alweer negatief. Ik wil ook helemaal niet klagen, maar het lucht wel op. Net als de lokatie waar ik dit schijtverhaal geschreven heb.
Een bak kleffe tagliatelle. Een bak met goulash of hachee waar maag en darmen zo op het oog niets meer aan hoefden te doen, maar schijn bedriegt. En een bak met versnipperde worteltjes, zo doorgekookt dat geen vitamientje het had overleefd. Dat was het. Niet bepaald een feestmaaltijd. En daar betaalden wij in principe zestien euro per persoon voor.
Worteltjes voor cameramensen tijdens hun dagje uit, daar kon ik de humor nog van inzien, maar het was niet te eten. De kok zou wat mij betreft uit zijn ambt gezet mogen worden en de traiteur achtervolgd door de keuringsdienst van waren.
Als slachtoffer weet je nooit of je de dupe bent van een waardeloze cateraar, een dubieuze tussenpersoon of van de beknibbelende reisorganisatie. Iemand belazerde hier de boel en hield geld over, maar wie?
Niemand thuis. Het grote afschuiven was begonnen. Als je vragen stelde vonden ze je lastig. Klagen is zóóó 2009. Dit moest je gewoon zien als een uitzonderlijke miskleun. Kan gebeuren.
Maar vraag niet aan een ploegje televisiemensen of ze anekdotes kennen over slecht eten. Hoe incidenteel dit incident ook was, het komt in ons vak vaker voor dat een mooie dag verpest wordt door waardeloos eten. Wij hebben helaas met enige regelmaat voer voor een verhaal. Je hoeft niet heel veel worteltjes te eten om te zien dat dit een gevoelig puntje is.
Dat het uitgerekend tijdens onze excursie aan het pittoreske Duitse stadje Kerkrade mis moest gaan is natuurlijk jammer. Heel erg jammer. Mij zal je er echter niet over horen. Anders ben ik alweer negatief. Ik wil ook helemaal niet klagen, maar het lucht wel op. Net als de lokatie waar ik dit schijtverhaal geschreven heb.
Ja en met een Whopper erbij ga je al snel naar de 20 euro...
BeantwoordenVerwijderenBeen there, done that ;-(
toevallig op het toilet geschreven?
BeantwoordenVerwijderenduits plaatsje Kerkrade?
of is het om reacties los te peuteren?
Hopelijk heb je vandaag ook weer heel veel voer voor verhalen opgedaan!!!
BeantwoordenVerwijderenWelterusten en alaaf!! Gulpen is over 1 minuut afgelopen.
Zag dat Michel er ook weer was, je kreeg nog de groeten van hem live vanuit Venlo.
Verder heb ik er een dagtaak aan de afgelopen 4 dagen iedereen uit te leggen wie eigenlijk Jan Rein is, of wat erop stond want niet iedereen kon mijn prachtig hadschrift lezen en of ik "hem" al weer had gevonden....
Ik vond het leuk op dat moment en ook die dagen erna.
Eens denken wat we volgend jaar kunnen doen en dan Jan Rein maar als grote geheimzinnige houden.
Hatchee zou Beppie zeggen.