Den Haag. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat het de variatie is die mijn werk zo aantrekkelijk maakt. De ene dag is het een prestigieus project als The Phone, de volgende nacht sta je voor RTV West bij een uitslagenavond van Gemeenteraadsverkiezingen. Zo klim je als volleerd James Bond langs het neuswiel aan boord van een overleden Boeing 747 en dan stap je weer koeltjes achterop de televisiemotor bij een hardloopwedstrijd. Elke week in het leven van een cameraman kent vele verrassingen. En het leuke van freelancen is dat er voor mij hele nieuwe werelden open gaan.
Zo zijn Frank van Brandwijk Productions en Sjaak de Groot AV Media inmiddels ook dierbare opdrachtgevers. Het zijn zogenaamde ‘eenpittertjes’; kleine productiebedrijfjes die drijven op een persoon, maar toch alles in huis hebben om op bescheiden wijze complete programma’s te maken. Deze alleskunners verkopen zichzelf, schrijven zelf een scenario, produceren zelf, filmen zelf, regisseren zelf, doen zelf het geluid en monteren zelf. En als ze het even niet zelf kunnen, dan huren ze pas deskundigheid in. Zij zitten in een andere markt dan waarvoor ik gewend ben te werken, maar juist dat is interessant. Zo mocht ik laatst met Sjaak de Groot draaien voor een bedrijfsfilm over hoogspanningsmasten en deze week was ik met Frank van Brandwijk in touw voor een OHM programma. Iets over hindoeïsme.
Het zijn zolderkamerbedrijfjes maar die maken soms de mooiste dingen. Ze denken op een creatievere manier na over geld en technische middelen. Vaak heel on-Hilversums. Wat wil niet zeggen dat ze geen kwaliteit willen, maar omdat ze alles uit eigen zak financieren is er langer nagedacht en gekozen voor materiaal waarvan de prijs/kwaliteitverhouding net even iets gunstiger is. Doordat ze zelf met de spullen werken blijft het langer goed, ook al is het in de basis soms iets minder degelijk of eigenhandig in elkaar gefreubeld.
Bij dit soort bedrijfjes lopen vaak meer pioniers rond dan bij de grote firma’s. Mensen die het leuk vinden om nieuwe snufjes te ontdekken en er toepassingen voor te bedenken. Soms uit nood geboren, soms uit liefde voor het vak, maar altijd worden uitvindingen met veel enthousiasme gepresenteerd. Daar kan je iets van leren.
Zo heb ik de vorige week voor het eerst in mijn carrière mogen draaien met de Sony EX3. Een interessante camera die tussen het professionele segment en de consumentenspeeltjes in zit. Het heeft zo zijn beperkingen, maar wie er handig mee is kan prachtige opnamen maken. Ik moest even wennen, want ik ben verwend en de laatste jaren qua type camera’s een beetje eenzijdig bezig. Wat dat betreft was de EX3 een hele ontdekking. In zijn soort echt een toppertje. Ik weet dat er freaks zijn die deze camera helemaal gepimpt hebben met de mooiste lenzen, extra grip en andere toeters en bellen. Die maken er zelfs film of commercials mee. Dat zou ik ook nog wel eens willen uitproberen. Wie weet...
En ander goed nieuws is dat je bij dit soort kleine opdrachtgevers binnen een week je geld krijgt, terwijl je bij grote rijke bedrijven soms maanden moet wachten.
Zo zijn Frank van Brandwijk Productions en Sjaak de Groot AV Media inmiddels ook dierbare opdrachtgevers. Het zijn zogenaamde ‘eenpittertjes’; kleine productiebedrijfjes die drijven op een persoon, maar toch alles in huis hebben om op bescheiden wijze complete programma’s te maken. Deze alleskunners verkopen zichzelf, schrijven zelf een scenario, produceren zelf, filmen zelf, regisseren zelf, doen zelf het geluid en monteren zelf. En als ze het even niet zelf kunnen, dan huren ze pas deskundigheid in. Zij zitten in een andere markt dan waarvoor ik gewend ben te werken, maar juist dat is interessant. Zo mocht ik laatst met Sjaak de Groot draaien voor een bedrijfsfilm over hoogspanningsmasten en deze week was ik met Frank van Brandwijk in touw voor een OHM programma. Iets over hindoeïsme.
Het zijn zolderkamerbedrijfjes maar die maken soms de mooiste dingen. Ze denken op een creatievere manier na over geld en technische middelen. Vaak heel on-Hilversums. Wat wil niet zeggen dat ze geen kwaliteit willen, maar omdat ze alles uit eigen zak financieren is er langer nagedacht en gekozen voor materiaal waarvan de prijs/kwaliteitverhouding net even iets gunstiger is. Doordat ze zelf met de spullen werken blijft het langer goed, ook al is het in de basis soms iets minder degelijk of eigenhandig in elkaar gefreubeld.
Bij dit soort bedrijfjes lopen vaak meer pioniers rond dan bij de grote firma’s. Mensen die het leuk vinden om nieuwe snufjes te ontdekken en er toepassingen voor te bedenken. Soms uit nood geboren, soms uit liefde voor het vak, maar altijd worden uitvindingen met veel enthousiasme gepresenteerd. Daar kan je iets van leren.
Zo heb ik de vorige week voor het eerst in mijn carrière mogen draaien met de Sony EX3. Een interessante camera die tussen het professionele segment en de consumentenspeeltjes in zit. Het heeft zo zijn beperkingen, maar wie er handig mee is kan prachtige opnamen maken. Ik moest even wennen, want ik ben verwend en de laatste jaren qua type camera’s een beetje eenzijdig bezig. Wat dat betreft was de EX3 een hele ontdekking. In zijn soort echt een toppertje. Ik weet dat er freaks zijn die deze camera helemaal gepimpt hebben met de mooiste lenzen, extra grip en andere toeters en bellen. Die maken er zelfs film of commercials mee. Dat zou ik ook nog wel eens willen uitproberen. Wie weet...
En ander goed nieuws is dat je bij dit soort kleine opdrachtgevers binnen een week je geld krijgt, terwijl je bij grote rijke bedrijven soms maanden moet wachten.
Dank voor je mooie stukje.
BeantwoordenVerwijderenOndanks dat je niet gewent bent om met deze camera te werken kan ik je vertellen dat alles er prachtig uit ziet.Je hebt dus duidelijk niet veel tijd nodig om met deze camera goed te kunnen werken.
En wat betalen betreft:
Kijk eens op je bankrekening !
Binnen een week.
Heel graag tot de volgende keer.