zakelijk

Utrecht. Ondanks een goed gevulde orderportefeuille gaat het niet zo best met de onderneming. De boekhouder en mijn aandeelhouders (Art en Imme) zijn niet tevreden over de behaalde winstmarges. Ik werk me kapot, maar onder de streep blijft er niet genoeg over voor de graaiers en grabbelaars hier in huis. Het heeft alles te maken met torenhoge kosten en mijn dagprijs die onder druk staat. Opdrachtgevers spelen mij uit tegen concurrenten en zetten mij regelmatig voor het blok. Dan doe ik weer iets voor niets, in de hoop dat er beter betaald werk uit voort komt, maar meestal is dat een illusie.
Dat moet beter!
Na lang wikken en wegen heb ik een interessant zakelijk plan gemaakt. Een financiële visie voor 2010 en daarna. Kort gezegd komt het er op neer dat ik vanaf nu alles ga doen om mijn kosten te drukken. Alleen zo kan ik genoegen nemen met dalende inkomsten en lekker blijven meeglijden op de neerwaartse spiraal. Straks, als alles is gelukt, hebben mijn concurrenten het nakijken. Tegen zo’n goedkope cameraman kan niemand op. Als ik het lang genoeg vol kan houden druk ik ze vanzelf uit de markt en blijf ik lekker in mijn eentje over. En tegen die tijd kan ik mooi de prijzen bepalen. Het klinkt simpel, maar het is een briljante managementtruc.
Vanmorgen ben ik begonnen bij de bakker. Ik vroeg hem of ik een gratis proefbrood kon krijgen. Bakkertje Deeg keek mij een beetje glazig aan, maar ik heb hem uitgelegd dat áls zijn brood bevalt en wij er vervolgens in de onderhandelingen goed uitkomen, dan zullen we de komende acht weken al ons brood bij hem afnemen.
De bakker gaf aan dat hij mijn gezinnetje graag als klant had en beloofde mijn voorstel in overweging te nemen. Ik zei zachtjes dat ik er eerlijkheidshalve wel nog een en ander aan toe moest voegen, omdat ik met meerdere bakkertjes in gesprek ben. Zo wil ik mijn brood “all inclusive”, wat zoiets betekent als met boter en beleg. Bovendien wens ik per gebruikt sneetje te betalen, ook al neem ik in eerste instantie hele broden mee. En ik betaal pas na twee maanden, of iets later.
Dit ging de bakker wel wat ver, maar hij leek er niet onwelwillend tegenover te staan. Elke klant is er immers een. En als wij tevreden zijn komen we wellicht in de toekomst terug. Ik gaf de bakker nog mee dat hij zijn knecht wat mij betreft zou kunnen inwisselen voor een knecht-in-opleiding en de mevrouw achter de kassa kon eventueel ook vervangen worden door een wulpse stagiaire, want dan sloeg hij twee vliegen in een klap. Bakkertje Deeg bedankte me voor het gratis advies en werkte me de volle winkel uit. Bij de deur tipte ik hem nog om ook eens met de molenaar te gaan praten. Volgens mij valt daar nog wel wat te halen, maar de bakker luisterde niet meer. Volgende keer ga ik ’s middags, dan heeft hij het minder druk.
Tevreden keerde ik huiswaarts. Vrolijk vertelde ik mijn kinderen dat de deal met de bakker wel rond zal komen. Toch klonk er luid protest. Ze dachten even dat ik de krentenbollen, appelflappen, worstenbroodjes en het suikerbrood was vergeten. Ik heb uitgelegd dat ik die er uiteraard bij ga ritselen zodra de bakker akkoord is. 
Morgen ga ik naar de slager, de groenteboer, de fietsenmaker, de winterschilder en naar de buurtsuper. Voor de komende weken staan er nog heel wat onderhandelingen op het programma, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Elke avond vertel ik thuis aan tafel hoe ik weer een kleine zelfstandige heb uitgeknepen. De aandeelhouders zullen trots op me zijn.