Utrecht. 06:50u. Een nieuwe dag is begonnen. Uit beide kinderkamertjes komt een vergelijkbaar kreungeluid waarmee iemand probeert duidelijk te maken dat hij of zij wakker is. Wie vandaag de eerste was en hoe lang ze mijn aandacht al proberen te trekken weet ik niet, wel is duidelijk dat de maat bijna vol is. Snel trek ik iets aan en kies ik vrijwel willekeurig de deur van een van de kamertjes. Imme staat rechtop in bed en lacht me toe. Ook Art is blij als hij zijn zusje en zijn vader ziet. Hoe zwaar het vroege opstaan soms ook is, van deze kinderen word ik altijd vrolijk.
07:12u. Ik smeer twee boterhammen met smeerkaas. Zelf vind ik dat vies, maar Art en Imme smullen er van.
De afgelopen tijd ben ik druk geweest met werk, nu zit mijn Lieve Lief in een heel drukke fase en laat ik zien dat ik een moderne man ben. Het kan bovendien daags voor vaderdag geen kwaad om nog eens te tonen dat ik mijn steentje bij draag.
08:33u. Wat zou er toch aan de hand zijn geweest met Kortjakje? En hoe zou het met hem (of was het een haar) zijn afgelopen? Het is en blijft een zielig verhaal waar wij nu zo vrolijk op dansen.
Een hele week ziek zijn is toch niet niks. Maar het ergste lijkt mij dat je, als je dan eindelijk een beetje beter bent, gelijk met een boek vol zilverwerk (whatever that may be) naar de kerk moet...
09:49u. Ik voel me een beetje de scheidsrechter des huizes die voortdurend moet ingrijpen als een van beide kinderen buitenspel staat. Op een of andere manier willen ze de hele tijd met elkaars speelgoed spelen. Heeft de een iets dan wil de ander het ook en vice versa. Soms gedogen ze elkaar eventjes en is dat een schattig tafereel, maar een heel krantenartikel kan ik niet op mijn gemak lezen.
12:26u. Imme is een eigenwijze tante. Niet een beetje, maar vrij extreem. Wat zij niet wil, gebeurt niet. Zo heeft ze ons de afgelopen maanden met regelmaat tot wanhoop gedreven door soms wel en heel vaak niet uit een flesje te drinken. Nu geef ik haar pap en dat moet precies in haar tempo. Ze heeft ook een lepel vast, want eigenlijk doet ze alles het liefst zelf.
Als ze er geen zin meer in heeft geeft ze een tik tegen de volle paplepel, waarna ze demonstratief haar slabber af doet. Die actie komt voor mij nog steeds totaal onverwacht, waardoor de pap door de kamer vliegt en altijd in dikke klodders op mijn schone broek landt.
Dat ik enigszins ongeduldig ben helpt ook niet mee. Binnen nu en een uur begint het voetbal en we moeten nog naar de winkel.
13:04u. Bert van Marwijk is al op tv. Het scherm staat midden in de Plus. Ze hadden het beter bij de kassa's kunnen plaatsen. Ik ben namelijk niet de enige die hier nog even snel met twee onrustige kids in een volgepakt winkelwagentje staat te wachten. En terwijl ik dit schrijf kruipt een dame in oranje Bavariajurkje voor. Het is echt waar! Ze zouden haar moeten opsluiten. (Het is overigens niet echt een Dingetje!)
14:33u. Art in de rust naar bed gebracht. Hij viel tijdens de eerste helft bijna in slaap. Je zou haast denken dat hij al verstand van voetbal heeft.
Imme waggelt door de kamer. Zij kan ongestoord haar gang gaan. Heeft de krant al in stukken gescheurd en de Duplo-garage van haar broer gesloopt. Ook zijn alle lege statiegeldflessen, die we eigenlijk hadden moeten inleveren bij de winkel, verspreid over de hele kamer. Het ziet er hier uit alsof een bom is ontploft. Ik vind alles prima als er maar snel gescoord wordt.
14:38u. Ook hier 1-0. Imme en ik dansen stilletjes tussen de houten puzzelstukjes op de vloer.
14:58u. Elia voor Van der Vaart, Wokkels voor Rein en Druifjes voor Imme.
17:55u. Terwijl ik kook ruimt Art een beetje op. Feitelijk verplaatst hij de spullen alleen, maar het ziet er -mede dankzij wat instructies- beter uit. Alles wat we nu doen hoeft straks niet meer als de kinders in bed liggen. Ja, papa denkt puur praktisch.
19:12u. Art en Imme zaten samen in bad. Imme is er al uit en wordt door mama afgedroogd. Art is druk met een bekertje, een bidon en een washandje. "Ik maak waterbrokken!" zegt hij steeds. Papa moet lachen. Op het kinderdagverblijf heerst waterpokken; kennelijk heeft meneer de klok horen luiden.
20:22u. Het is stil boven. Mama trakteert papa op een raketje. Vaderdag is al een klein beetje begonnen.
07:12u. Ik smeer twee boterhammen met smeerkaas. Zelf vind ik dat vies, maar Art en Imme smullen er van.
De afgelopen tijd ben ik druk geweest met werk, nu zit mijn Lieve Lief in een heel drukke fase en laat ik zien dat ik een moderne man ben. Het kan bovendien daags voor vaderdag geen kwaad om nog eens te tonen dat ik mijn steentje bij draag.
08:33u. Wat zou er toch aan de hand zijn geweest met Kortjakje? En hoe zou het met hem (of was het een haar) zijn afgelopen? Het is en blijft een zielig verhaal waar wij nu zo vrolijk op dansen.
Een hele week ziek zijn is toch niet niks. Maar het ergste lijkt mij dat je, als je dan eindelijk een beetje beter bent, gelijk met een boek vol zilverwerk (whatever that may be) naar de kerk moet...
09:49u. Ik voel me een beetje de scheidsrechter des huizes die voortdurend moet ingrijpen als een van beide kinderen buitenspel staat. Op een of andere manier willen ze de hele tijd met elkaars speelgoed spelen. Heeft de een iets dan wil de ander het ook en vice versa. Soms gedogen ze elkaar eventjes en is dat een schattig tafereel, maar een heel krantenartikel kan ik niet op mijn gemak lezen.
12:26u. Imme is een eigenwijze tante. Niet een beetje, maar vrij extreem. Wat zij niet wil, gebeurt niet. Zo heeft ze ons de afgelopen maanden met regelmaat tot wanhoop gedreven door soms wel en heel vaak niet uit een flesje te drinken. Nu geef ik haar pap en dat moet precies in haar tempo. Ze heeft ook een lepel vast, want eigenlijk doet ze alles het liefst zelf.
Als ze er geen zin meer in heeft geeft ze een tik tegen de volle paplepel, waarna ze demonstratief haar slabber af doet. Die actie komt voor mij nog steeds totaal onverwacht, waardoor de pap door de kamer vliegt en altijd in dikke klodders op mijn schone broek landt.
Dat ik enigszins ongeduldig ben helpt ook niet mee. Binnen nu en een uur begint het voetbal en we moeten nog naar de winkel.
13:04u. Bert van Marwijk is al op tv. Het scherm staat midden in de Plus. Ze hadden het beter bij de kassa's kunnen plaatsen. Ik ben namelijk niet de enige die hier nog even snel met twee onrustige kids in een volgepakt winkelwagentje staat te wachten. En terwijl ik dit schrijf kruipt een dame in oranje Bavariajurkje voor. Het is echt waar! Ze zouden haar moeten opsluiten. (Het is overigens niet echt een Dingetje!)
14:33u. Art in de rust naar bed gebracht. Hij viel tijdens de eerste helft bijna in slaap. Je zou haast denken dat hij al verstand van voetbal heeft.
Imme waggelt door de kamer. Zij kan ongestoord haar gang gaan. Heeft de krant al in stukken gescheurd en de Duplo-garage van haar broer gesloopt. Ook zijn alle lege statiegeldflessen, die we eigenlijk hadden moeten inleveren bij de winkel, verspreid over de hele kamer. Het ziet er hier uit alsof een bom is ontploft. Ik vind alles prima als er maar snel gescoord wordt.
14:38u. Ook hier 1-0. Imme en ik dansen stilletjes tussen de houten puzzelstukjes op de vloer.
14:58u. Elia voor Van der Vaart, Wokkels voor Rein en Druifjes voor Imme.
17:55u. Terwijl ik kook ruimt Art een beetje op. Feitelijk verplaatst hij de spullen alleen, maar het ziet er -mede dankzij wat instructies- beter uit. Alles wat we nu doen hoeft straks niet meer als de kinders in bed liggen. Ja, papa denkt puur praktisch.
19:12u. Art en Imme zaten samen in bad. Imme is er al uit en wordt door mama afgedroogd. Art is druk met een bekertje, een bidon en een washandje. "Ik maak waterbrokken!" zegt hij steeds. Papa moet lachen. Op het kinderdagverblijf heerst waterpokken; kennelijk heeft meneer de klok horen luiden.
20:22u. Het is stil boven. Mama trakteert papa op een raketje. Vaderdag is al een klein beetje begonnen.
Ziet er wel mooi uit.Maar die 'foto van de dag', die maakt het natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenBeroepsmatig heb je al die gadgets wel nodig, misschien. Mij lijkt het je reinste zelfkwelling.