vulpen

Utrecht. Laatst was het linkshandigendag en op een of andere manier moest ik gelijk denken aan mijn allereerste vulpen. Die kreeg ik bij de promotie van kleuterschool 't Woelhuis naar basisschool De Koppelberg. Het was er eentje van het merk Pelikan. Eerst ontving ik nog een rode voor rechtshandigen, maar al snel zag juffrouw Marlou dat ik een blauwe moest hebben, voor linkspoten. Als je goed keek kon je zien dat de ribbeltjes voor extra grip bij de duim anders waren.

De vulpen en ik, het is nooit een succes geweest. Ondanks pakken vloeipapier vlekte ik er lustig op los. Dat had deels met de linkshandigheid te maken, want dan beweeg je met je hand over vers geschreven letters. In mijn geval kwam het geklieder wellicht vooral door onhandigheid. Ik had geen talent voor schrijven.

Het enige wat ik leuk vond aan de vulpen, waren de kleine bolletjes uit de vullingen. Elke nieuwe inktpatroon was afgesloten met een klein balletje dat je naar binnen drukte als je de vulling in de pen drukte. De lege vullingen sloopte ik, om dat balletje er uit te halen. In een andere lege vulling bewaarde ik al die balletjes. Daar had je verder niets aan.

Toen het niet meer hoefde heb ik de vulpen vrij snel afgeschreven. De achterkant was al afgekloven en die bolletjes konden me gestolen worden. Een ballpoint schreef wat mij betreft wel zo prettig en het vlekte minder.

Om eerlijk te zijn denk ik dat ik op de eerste klas van de basisschool netter en duidelijker schreef dan nu. Dankzij de vingeroefeningen die juf Marlou ons opgaf hield ik het schrijven in die tijd ook langer vol. Tegenwoordig typ ik alles en ben ik qua schrijven niets meer gewend. Ik krijg al kramp na het schrijven van een adres op een envelop. Boodschappenlijstjes kan ik alleen zelf ontcijferen.

Wat ik me af vraag is of kinderen tegenwoordig nog steeds leren schrijven met de vulpen? Hoe zie je of iemand links of rechtshandig is en wanneer tekent zich dat definitief af?