voor gek en onwies

Je hoeft niet naar Afrika of Azië voor een cultuurshock. Er is geen vliegtuig voor nodig. Ga gewoon op vaderdag naar de Autocross in Hengevelde, tijdens de jaarlijkse Höftefeesten. Nog geen anderhalf uur rijden van Utrecht, bij Goor, Haaksbergen en het plaatsje Waarbeniknouweerbeland.

Je weet niet wat je meemaakt.

Daar waar ze Black Betty nog draaien en luid meezingen alsof het een recente hit is. Runnin' with the devil of I was made for lovin' you. Waar zelfs kleine kinderen weten wat Led Zeppelin is. Om over Pink Floyd en Status Quo nog maar te zwijgen.

Daar waar de mensen rubber laarzen hebben èn gebruiken. Het land van de houthakkershemden, gele poncho's en waar ze de blauwe, bruine of oranje werkoverall ook op zondag dragen. Evenals veiligheidsschoenen. Ook als het niet hoeft.

Het land van Airco Joop, Schuurman Schoenen, Rodeoteam Hengelo, Serpi Star, Te Kronnie en Zonen, Vet Vetter Vest en Rupert Haarmode. En al die namen staan groot op de rug van een vuile jas, trui, of hoodie. Anders pronken ze wel met Esso, BAM, Scania, New Holland, Helix, Makita of Grefte Vleeskuikens bv.

Daar waar vrouwen met rood krullend haar zomaar een ferme tik op de kont krijgen. Fluiten naar blonde meisjes is toegestaan. En die vrouwtjes drinken heus geen droge witte wijn of sherry, maar gewoon Grolsch. Soms wel twee tegelijk. Niks geen hakken, witte broeken of rokken net meer stof dan strikt noodzakelijk. Ze hebben ook geen handtasjes. Als het moet slaan ze met de platte hand.

Daar waar alle achternamen op ink eindigen. Anders ben je import. Je moet Jovink, Geissink, Bruggink, Rotink, Schabbink, Jolink, Egerink, Lentelink of Roesink heten. Koen Koekkoek, dat mag ook.

Daar waar ze niet spreken van modder, maar van drek. Waar iedereen ‘goed te pas’ is. Lomp en onbenullig. Ja, daar is in deze tijd van het jaar, elke week in een ander gehucht, een berucht zomerfeest. Grote feesttent voor de zuip met luide muziek, een kleine kermis met schiettent, botsauto’s en zweefmolen. In Hengevelde, zoals gezegd, met de Autorodeo.

Moet ik het uitleggen?

Driehonderd deelnemers in sloopauto’s die compleet zijn gestript. Geen ruiten, geen dashboard, geen achterbank, geen radiootje, maar wel een zelfvervaardigde kooiconstructie voor de veiligheid van de bestuurder. Wat dat betreft hebben de lasapparaten in het oosten van het land de afgelopen weken niet stil gestaan.

Het is terug naar de jaren zeventig. Begin tachtig. Naar de achteruitrace van Ter Land Ter Zee en in de Lucht, maar dan andersom. Ofwel, gewoon vooruit. Hotseknotse. Drie rondjes van ongeveer vijfhonderd meter, op een omgeploegd weiland. En het publiek staat er met de neus bovenop. Lekker gevaarlijk dichtbij, want dat vinden ze: ‘mooi’. De enige buffer is een kleine greppel. Al die auto’s rijden drie heats. De beste gaan door naar de halve en de kwart finales. Mits ze het dan nog doen.

Ik heb op autosportgebied al heel wat gezien. Bijna vijftig Formule1 races meegemaakt. De A1 GP zien komen en weer zien verdwijnen. Maar nergens heb ik zo hard gelachen als bij de Autorodeo van Hengevelde. Met stip het meest zinloze evenement waar ik ooit bij ben geweest en daarom te leuk. Met als waardig hoogtepunt de ‘afvalrace’ waaraan een stuk of dertig auto’s begonnen en er werd zo lang doorgegaan tot er nog maar eentje bleef rijden. Een witte Pontiac met op de zijkant de tekst ‘100% Tukker’.

Zo nu en dan een cultuurshock in eigen land is zeer de moeite waard. Dat zouden meer mensen moeten doen. Je moet alleen bereid zijn om na afloop wat zand uit je haar te spoelen. Drek, moet ik zeggen.