maandag 21 november 2011

zwartrijden

Op een lange lijst met weinig glamoureuze beroepen komt vlak na Dixi-reiniger-bij-grote-evenementen de parkeerbeheerder en lijkschouwer. Op een oneervolle vierde plek staat wat mij betreft de kaartjescontroleur van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf. Je zal maar elke dag opnieuw karrenvrachten stront over je heen krijgen, omdat je zwartrijders op de bon moet slingeren. Zo’n baan zal vreselijk goed betaald zijn of je moet een geweldig inspirerende chef hebben, die alle ellende (van een dag lang uitgescholden worden) tegen de avond doet vergeten met een stuk waardering waar je U tegen zegt. 
Voor het SBS6 programma Overtreders ben ik deze week een dag met de controleurs van het Gemeentelijk Vervoersbedrijf Utrecht op pad geweest. Vooraf had ik niet al te hoge verwachtingen. Het was een last minute boeking en het is niet mijn favoriete genre. Ik vreesde voor gedoe met mensen die niet in beeld willen en ook van die controleurs had ik geen hoge pet op. Het was donker en koud. En dan de hele dag met die zware camera op mijn nek bus in, bus uit. Bus in, bus uit.
Maar soms moet je als freelancer niet te kritisch zijn. Werk is werk. Geld is geld. Bovendien kan je pas echt oordelen als je het een keer hebt meegemaakt. En je gaat de leuke klussen die je normaal doet nog meer waarderen als je af en toe een rotklusje tussendoor moet opknappen.
De geluidsman was oké en had veel ervaring in dit soort situaties, de verslaggeefster zorgzaam en ontspannen. Het team van controleurs waarmee we op pad mochten was vooral gezellig, maar ook professioneel. Ik moest al snel mijn vooroordelen overboord gooien. Het werd vooral een leerzaam dagje, zonder spanning en sensatie.
Nog nooit heb ik in korte tijd zoveel kutsmoezen gehoord. Zwartrijders zijn over het algemeen niet origineel. Het was dan ook niet gek dat twee 'onschuldige' Vlaamse meisjes uiteindelijk ook op de bon geslingerd werden. Zelfs toen ze heel schattig beweren dat ze nog wilden betalen bij de chauffeur. 'Tuurlijk!', denk je al na een paar uur meelopen.
De controleurs van het zogeheten VIC team (veiligheid, informatie en controle) deden hun werk streng, maar rechtvaardig. Als je eenmaal begint met door de vingers kijken is het eind zoek. Ze bleven correct, vriendelijk en behielden hun gevoel voor humor. Dat vond ik gezien de omstandigheden buitengewoon knap van deze heren.
Ik heb deze dag ook veel geleerd van de juridische kant en weet nu precies hoe je straffeloos kunt zwartrijden, maar daarover ga ik niet uitwijden. Op de eerste plaats omdat ik geen zin heb in gedoe met advocaten, maar vooral omdat ik nu helemaal vind dat iedereen die met de bus of tram reist gewoon netjes een kaartje moet kopen. En als er eens iets mis gaat, mag je dat nooit de controleur aanrekenen die jou per ongeluk betrapt. Laat die mensen in hun waarde. Zij doen ook maar hun ondankbare werk. Ga zelf maar eens een dag mee met de Daltons van het GVU.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.