Het
was een lange dag, die derde mei in 1994. De 21 jarige stagiair cameraman was
vroeg begonnen om de stembusgang van Wim Kok vast te leggen. Daarna had hij nog
vier andere items gedraaid voor het AT5 Nieuws. Met zijn witte Mazda 121 was hij kriskras door Amsterdam gereden. Niks TomTom, maar stratenboek. Geen
mobieltje, maar een pieper. Geen euro's of chipknip voor de parkeermeter, maar
kwartjes en dubbeltjes. En geen camcorder met disks, maar een zware LDK91
camera met click-on BetacamSP recorder. En geen lichte accu achter op de
camera, maar een ongemakkelijke batterijbelt om het middel.
's
Avonds ging hij door. Op eigen verzoek. Enthousiast als hij was wilde hij graag
vlieguren maken en dat kon op deze verkiezingsdag. Hij mocht naar het feestje
van D66 in Hotel Krasnapolsky op de Dam. Daar kon hij ervaring opdoen op het
gebied van dringen en duwen. Krasnapolsky was die avond voor de media namelijk
'the place to be', want de partij van Hans van Mierlo was de grote winnaar van
deze verkiezingen. De partij verdubbelde op 3 mei 1994 het aantal zetels in de
Tweede Kamer van 12 naar 24.
Het
is alweer lang geleden. Na al die jaren kan hij zich van deze avond alleen nog
het bandje herinneren dat er speelde, de toevallige aanwezigheid van zijn grote
voorbeeld; die andere cameraman uit Geleen én het moment waarop de partijleider
binnen kwam. Dat gebeurde al vrij vroeg op de avond. De stagiair van AT5 liep
mooi mee, vlak naast Hans van Mierlo en keurig in het shot van de NOS. Hij is die
avond geslaagd voor het diploma 'dringen en duwen'.
Nu, dik achttien jaar later, zijn er weer verkiezingen. En de cameraman, inmiddels
ouder en wijzer, gaat vanavond weer naar het feestje van D66. Of het net zo'n
vrolijke bedoeling wordt als in 1994, waag ik te betwijfelen. Deze keer is het
ook niet in Amsterdam, maar in Den Haag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.