woensdag 12 september 2012

uitslagenavond


Het was een lange dag, die derde mei in 1994. De 21 jarige stagiair cameraman was vroeg begonnen om de stembusgang van Wim Kok vast te leggen. Daarna had hij nog vier andere items gedraaid voor het AT5 Nieuws. Met zijn witte Mazda 121 was hij kriskras door Amsterdam gereden. Niks TomTom, maar stratenboek. Geen mobieltje, maar een pieper. Geen euro's of chipknip voor de parkeermeter, maar kwartjes en dubbeltjes. En geen camcorder met disks, maar een zware LDK91 camera met click-on BetacamSP recorder. En geen lichte accu achter op de camera, maar een ongemakkelijke batterijbelt om het middel.
's Avonds ging hij door. Op eigen verzoek. Enthousiast als hij was wilde hij graag vlieguren maken en dat kon op deze verkiezingsdag. Hij mocht naar het feestje van D66 in Hotel Krasnapolsky op de Dam. Daar kon hij ervaring opdoen op het gebied van dringen en duwen. Krasnapolsky was die avond voor de media namelijk 'the place to be', want de partij van Hans van Mierlo was de grote winnaar van deze verkiezingen. De partij verdubbelde op 3 mei 1994 het aantal zetels in de Tweede Kamer van 12 naar 24.
Het is alweer lang geleden. Na al die jaren kan hij zich van deze avond alleen nog het bandje herinneren dat er speelde, de toevallige aanwezigheid van zijn grote voorbeeld; die andere cameraman uit Geleen én het moment waarop de partijleider binnen kwam. Dat gebeurde al vrij vroeg op de avond. De stagiair van AT5 liep mooi mee, vlak naast Hans van Mierlo en keurig in het shot van de NOS. Hij is die avond geslaagd voor het diploma 'dringen en duwen'.

Nu, dik achttien jaar later, zijn er weer verkiezingen. En de cameraman, inmiddels ouder en wijzer, gaat vanavond weer naar het feestje van D66. Of het net zo'n vrolijke bedoeling wordt als in 1994, waag ik te betwijfelen. Deze keer is het ook niet in Amsterdam, maar in Den Haag. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.