Wat ik gisteren heb gedaan, daar mag ik
niets over zeggen. Het enige wat ik wel durf te vertellen is dat het een
interview betrof met een politicus. Een kamerlid. Die moest ergens op reageren
en beloven dat hij Kamervragen zou stellen. Meer kan ik echt niet los laten.
Anders hang ik. En er zijn mensen voor minder uit een vliegtuig boven de
Atlantische Oceaan geflikkerd.
Ja, zo werkt dat in de journalistiek.
Regelmatig wordt in het diepste geheim gewerkt aan een reportage. Stel je eens voor
dat, na enorme inspanningen, een ander het nieuws eerder brengt of dat sappige details
uitlekken. Dan zijn de rapen gaar.
Een goede primeur is sport voor
journalisten. De vette scoop staat doorgaans garant voor een ongelofelijke kick
en schouderklopjes van vakbroeders. Het is een beetje waar deze beroepsgroep
voor leeft. Gedreven journalisten willen scoren en hun opdrachtgevers
natuurlijk ook.
Maar het gaat niet altijd om de eer en
glorie van de betreffende journalist. Soms is nieuws zo hot dat het licht
ontvlambaar is. Dan moet je even zwijgen. Ook als je iemand op heterdaad
probeert te betrappen of wanneer een slachtoffer niet de kans moet krijgen om
zijn verdediging voor te bereiden.
Dus hebben veel verslaggevers geheime
missies. Camera- en geluidsmensen zijn vaak onmisbaar en worden dus betrokken
in het complot. Verwacht wordt dat zij betrouwbaar zijn. Te meer, omdat ze
vandaag voor deze rubriek werken en morgen ingehuurd kunnen worden door de
concurrent. De ene dag werken ze in opdracht van Shell, de volgende voor
Greenpeace.
Zelf heb ik in het begin van mijn carrière
één keer de mist in
gegaan met het doorspelen van belangrijke informatie. Een vriend van mij had
verteld dat hij voor RTL een hele avond bezig was geweest met het uitvogelen in
welk hotel een nieuwe speler van Ajax verbleef. De volgende morgen kwam ik op
de redactie van AT5 en daar waren vijf redacteuren bezig met dezelfde
zoektocht. Terwijl ik dus precies wist waar die nieuwe aankoop was. Toen heb ik
een verslaggever iets in zijn oor gefluisterd. Alleen op het moment dat ik het
deed had ik al spijt als haren op mijn hoofd en dat waren er toen nog veel meer
dan nu. Gelukkig was het onschuldig. Er stonden uiteindelijk nog veel meer
cameraploegen op de stoep van het Holiday-Inn. Toch heb ik me voor eens en voor
altijd voorgenomen om discreter met informatie om te springen.
Wat overigens niet wil zeggen dat ik
sindsdien nooit meer in de knoei ben gekomen. Het is namelijk lang niet altijd
duidelijk wanneer iets geheim is. De meest onschuldige afspraak kan allerlei
dubbele bodems hebben en de communicatie hierover vanuit redacties en productie
laat vaak te wensen over. Zo stond ik een tijdje geleden bij de ingang van de
Tweede Kamer met een briefje waarop alleen maar stond dat we een afspraak
hadden met Hero Brinkman. De portier vroeg voor wie we kwamen. In eerste
instantie noemde ik netjes de naam van de actualiteitenrubriek en de
betreffende verslaggever. Dat was niet voldoende. In al mijn onschuld zei ik
dat we kwamen voor de heer Brinkman, in die dagen nog kamerlid voor de PVV.
Gelijk werd er gebeld met de afdeling voorlichting van de PVV. Ondertussen nam
ik contact op met mijn verslaggever en die ontplofte toen hij hoorde dat
inmiddels alle alarmbellen bij de club van Wilders waren gaan rinkelen. Wij
hadden kennelijk een geheime afspraak en daar mocht Geert niks van weten.
Nou mag je mij in deze misschien enige oenigheid
verwijten, maar ik kom niet elke dag in de Tweede Kamer en had niet meer door
gekregen dan één naam.
Redacteuren, verslaggevers en producers
van nieuwsprogramma's kunnen wat dit betreft nooit duidelijk genoeg zijn.
Helder communiceren en duidelijke afspraken maken. Het klinkt zo simpel, maar
in de praktijk gaat het te vaak mis. Met mij mogen ze hierover telkens weer
opnieuw contact opnemen en zeker niet alleen bij twijfel. Benoem het! Ook als
het nog zo vanzelfsprekend lijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.