Geert Wilders

Geert Wilders komt en daarom moet de hele crew twee uur eerder beginnen dan normaal. Na het opbouwen van alle techniek, de soundcheck, het plaatjes kijken en een repetitie wordt de locatie hermetisch afgesloten voor een bomcheck. Daarna mag je alleen nog binnen als je op de gastenlijst staat, een speciaal polsbandje hebt én op vertoon van een geldig legitimatiebewijs.

Bij de ingang staan de detectiepoortjes klaar. In alle vroegte is er al een klein leger van beveiligers op de been. Ik ben vooral geïnteresseerd in twee grote poortwachters. Mannen die je zo zou casten voor de rol van slechterik in een volgende James Bond-film. Gekleed in het strakke uniform van een beveiligingsbedrijf kijken ze iedereen die naar binnen komt met een strenge frons in de ogen. Als je dat polsbandje niet laat zien dan kom je er niet in. Ook al loop je voor de veertigste keer voorbij, met handen vol apparatuur.

Hun Oost-Europese accent maakt mij nieuwsgierig. Op de een of andere manier zou ik het erg grappig vinden als Geert Wilders wordt beveiligd door een stel Polen. Dat blijkt helaas net niet het geval. De beer komt uit Slovenië, de beul uit Montenegro. Die laatste vertelt in beperkt Nederlands het verhaal van zijn vlucht naar het westen. 'Het was oorlog, weet je?!'

Zelfs na vijftien jaar kan hij nog steeds niet terug naar zijn eigen land. Hij was soldaat en moest opeens vluchten. Het complete plaatje krijg ik niet. Een ding is wel duidelijk: Deze mannen hebben geen hoge dunk van de man die ze beveiligen. Ze hebben vaak met Wilders te maken en ze gaan er vanuit dat Geert weet wie ze zijn, maar tot een gesprekje is het nog nooit gekomen. Hoeft ook niet.

'Ik heb die man niks te zeggen', zegt de man uit Montenegro.

'Heeft geen zin!' vult de Sloveen aan.

Het zijn best vriendelijke heren, maar de nuance heeft lang geleden plaats gemaakt voor rechtlijnigheid. Wat dat betreft lijken deze mannen misschien wel meer op Geert Wilders dan ze lief is.

De rest van de dag gaat mijn fantasie aan de haal met dit gegeven. Twee Oost-Europese beveiligers, mannen met een oorlogsverleden en wellicht op een of andere manier getraumatiseerd. In elk geval gefrustreerd. Als er hier vanavond iemand door het lint gaat, dan kan het zomaar een van deze twee zijn. Een scenario voor een spannende film ontspint zich in mijn hoofd. Louter gebaseerd op slechte vooroordelen natuurlijk.

Na de bomcheck moet iedereen door de bodyscan. Het televisiepersoneel mag hun Leathermans gewoon mee naar binnen nemen. Dat is gereedschap en in noodsituaties onmisbaar, maar er zit ook een vlijmscherp mes op. Ik vind het een gekke situatie. Is die hele controle dan alleen voor de bühne?

De uitzending is al begonnen als Wilders arriveert. Hij neemt nog een stuk of zes extra beveiligers mee en als ik het goed zie heeft hij een kogelvrij vest onder zijn  kleding. De man mag niet eens zelfstandig naar het toilet.

Je moet extreem idealistisch of ijdel zijn, wil je voor zo'n leven kiezen. Ik had al lang de politiek de rug toegekeerd. Mijn haar bruin geverfd en lang laten groeien, een baard laten staan, excuses aangeboden aan alle moslims en gezegd dat het allemaal een grapje was; om vervolgens een teruggetrokken leventje te lijden in Noordoost Groningen. Desnoods in Amerika of Israël. Maar Geert Wilders niet. Die kiest bewust voor een leven in deze zwaar beveiligde schijnwerpers en gooit ook vandaag weer wat extra olie op het vuur.

Vlak voor hij in beeld moet wordt hij naar voren geschoven. Hij mag zijn zegje doen en maakt professioneel gebruik van de gelegenheid. Drie of vier minuutjes. Zodra hij weg kan is hij verdwenen. Hij wacht het einde van de verkiezing van Politicus van het Jaar nieteens af. Kennelijk weet hij al dat hij niet zal winnen.

Ik kijk naar de beveiligers bij de nooddeur achter mij en vraag me af wat dit optreden van Geert Wilders gekost heeft aan extra maatregelen. Ook zou ik wel eens willen weten wie het moet betalen. De omroep is in elk geval extra geld kwijt doordat de hele crew eerder is begonnen.

'Weet je dat het vrouwtje van Wilders een Hongaarse is?' vraagt de Montenegrijn aan mij. Ik wist dat niet. 'Ook Oost Europa!' zegt de Sloveen. Dat wist ik dan weer wel...