politieberichten

Ik kreeg een kaartje van de politie. Ze zochten contact met mij. Het is de bedoeling dat we voortaan samenwerken. De wijk waarin ik woon moet namelijk leefbaar blijven en daarvoor heeft de politie mijn hulp nodig.

Met dat kaartje stelde onze wijkagent zich voor en als ik hem tegen kom mag ik gerust een praatje met hem maken. Wanneer ik iets te melden heb kan ik contact met hem opnemen. Zelfs via Twitter. De politie is hartstikke modern. Dus ben ik na het lezen van het kaartje 'volger' geworden van @politieVDM. De laatste drie letters staan voor Vleuten / De Meern; dat is waar ik woon.

De eerste dagen vond ik het reuze spannend en interessant, die zwaailichttweets. Maar al snel kreeg ik steeds meer berichten waarvan ik niet zeker weet of ik het allemaal wel wil lezen.

Noem het naïef, maar ik vond het hartstikke gezellig in de Leidsche Rijn. Nu lees ik dagelijks over inbraken, hennepkwekerijen, verkeersconflicten, mishandeling, autodiefstal en andere dreiging. Ik lees over heterdaadjes, verdachte situaties, arrestaties, surveilleren op hotspots, over baldadigheid en overlast.

Ruim een maand geleden was mijn leven nog overzichtelijk en relaxed. Nu niet meer. De keurige wijk waar ik woon is dankzij een stukje extra informatie van onze socialmediacops in mijn beleving definitief veranderd. Het is hier veel minder veilig dan ik de afgelopen zeven jaar gedacht heb.

@politieVDM twittert de ene woninginbraak na de andere en vraagt steevast of ik misschien iets heb gezien. Het zijn oproepen om mee uit te kijken naar verdachte situaties, maar bovenal waarschuwingen. Dat is goed, want tot nu toe waande ik me volkomen veilig in onze wijk. In de zomer liet ik nog wel eens de achterdeur los of de balkondeur open als ik even voor een kleine boodschap weg moest. Dat kan echter absoluut niet meer. Het wemelt hier van de boeven.

Toch weet ik nog niet zo goed wat ik van al die openheid moet vinden. Is dit nou een wenselijke ontwikkeling of niet? De manier waarop de politie communiceert, daar is niks mis mee. Ze zijn glashelder. Het is best interessant om te weten waar ze mee bezig zijn en dat ze in de buurt zijn, maar eerlijk gezegd word ik er vooral bloednerveus van. Ik ben ook licht allergisch voor het opgeheven vingertje. Pas op, kijk uit!

Inmiddels heb ik al een paar keer op het punt gestaan om de wijkagent te 'ontvolgen' en mijn kop weer in het zand te steken, maar dat durf ik ook niet goed. Anders had ik vanavond bijvoorbeeld de tip gemist om morgen vijf minuten eerder op te staan, zodat ik de ruiten van mijn auto goed kan krabben...