grijp je kans!

Vroeg of laat krijgt iedereen een kans. Het is alleen zaak om die te zien, er klaar voor te zijn en op het juiste moment toe te slaan. Dat geldt zeker ook voor alle jongens en meisjes die graag cameraman willen worden. Het is een populair beroep dat tot de verbeelding spreekt. De concurrentie is moordend; je krijgt niks cadeau. Alleen zij die het écht heel erg graag willen en die verder gaan dan ‘ik-doe-toch-mijn-best’, zullen er komen.

Natuurlijk liggen bij de een de kansen voor het oprapen en moet een ander nóg scherper zijn, maar het kan altijd. Als je maar wilt.

Dit verhaal gaat over een mannetje uit het zuiden van ons land. Ver van Hilversum. Zijn vader werkte niet bij de televisie. Hij kende er geen oom of tante. Op een gegeven moment zat hij in ‘fokking’ Apeldoorn, op een totaal verkeerde stageplek, maar hij bleef dromen en tegen iedereen zei hij hardop waarover hij droomde. Soms werd hij recht in zijn gezicht uitgelachen. De stagebegeleider in Apeldoorn zei op de laatste dag nog tegen het ventje: ‘Cameraman, dat is helemaal niks voor jou!’

Ik heb hier een foto van dat mannetje. Gevonden bij het opruimen van de zolder. Deze foto is gemaakt op zondag 20 augustus 1995, in recreatiegebied Spaarnwoude, tijdens het derde Rascism Beat It popfestival. Geen idee wie dit kiekje gemaakt heeft, maar het is een waardevol plaatje. Je ziet het er niet aan af, maar hier is een uniek moment vastgelegd. Er staat een mannetje op dat zijn kans aan het pakken is.

AT5 registreerde het popfestival met bands als Van Dik Hout en De Dijk. Voor de gelegenheid was een regiewagen met vier camera’s ingehuurd bij Jan de Pijper van Viditech uit Hengelo. De vaste cameramannen van de Amsterdamse zender mochten bij wijze van uitzondering eens werken met een echte ‘Hilversumse’ regisseur. Frank Timmer deed die klus voor de lol. Als ik het goed heb kreeg hij aan het eind van de dag een dure fles whisky.

Voor het eerst werkte de piepjonge en behoorlijk groene knul uit het zuiden van het land, waarvan een stagebegeleider een jaar eerder nog gezegd had dat het beroep cameraman niks voor hem was, met een regisseur die drie schakelingen vooruit kon cuen. Iemand met een visie en een plan. Het tempo van de beeldwisselingen lag bij vlagen enorm hoog voor die tijd. De cameramensen van AT5 moesten even een paar tandjes bijschakelen.

Het ventje op die foto wist dat dit de ultieme gelegenheid was om extra punten te scoren. Niet alleen bij de regisseur, maar ook bij de eerste cameraman van Omroep Bedrijf Amsterdam, bij zijn directe collega’s, bij het hoofd van de afdeling techniek, bij de mensen van productie en bij Jan de Pijper van Viditech. Hier kon hij laten zien wat hij waard was.

In het roulatieschema hadden ze hem voornamelijk op de totaalcamera ingedeeld en bij een paar bands op de vaste camera voor het podium, maar toen hij aan het eind van de dag, tijdens het optreden van Van Dik Hout, met een handcamera werd losgelaten op het podium stal hij de show. Het was alles of niets. De dood of de gladiolen.

Het werden de gladiolen.

Na die dag werd hij steeds vaker gevraagd om een schoudercamera voor zijn rekening te nemen als AT5 een speciale klus had. Uiteindelijk wist men niet beter of dit kereltje met zachte G was de ‘handheld-specialist’. Daar genoot hij enorm van en dat straalde hij ook aan alle kanten uit. Anderen, vooral presentatoren zoals Ton van Royen en Theodor Holman, vonden dat weer grappig. Het ging opeens allemaal heel snel. Het mannetje greep elke nieuwe kans met beide handen. Hij nam zijn vak uiterst serieus, werkte keihard en was er dag en nacht mee bezig. Iedereen die over waardevolle informatie zou kunnen beschikken werd leeggezogen. 

We zijn twintig jaar verder. Viditech is Facility House geworden. Jan de Pijper is de baas van een groot facilitair bedrijf. Het ventje van de foto heeft nadien nooit meer met Frank Timmer gewerkt, maar is inmiddels wel in het bezit van een curriculum vitae waar je U tegen mag zeggen. De stagebegeleider uit Apeldoorn heeft het in elk geval niet helemaal goed gezien.

En het geheim is zo simpel:

Zorg dat je weet wat je wil.

GRIJP JE KANS! (en laat nooit meer los.)