Fikkie TV

Het begint gelijk goed als we in alle vroegte aankomen bij een sportpark en heel in de verte de hal zien waar we moeten zijn. Lopen met al onze zware apparatuur is geen optie. In elk geval niet in onze ogen. Wij van de televisie willen altijd vooraan staan. Dus draaien we voorzichtig de sintelbaan op en rijden we met de auto over een honkbalveld naar de veelbelovende locatie voor deze dag. Op de deur hangt een papiertje met de letters 'Fikkie TV artiesteningang'. Hier moet het zijn. En hoewel ze binnen al druk in de weer zijn met een rookmachine heeft deze klus niets te maken met de brandweer.

Vandaag zijn wij de crew van een gesponsord programma over honden en hun baasjes. Even geen verheffende documentaire, hoogstaande kunst, linkse hobby of elitair gedoe. Nee, we blazen nieuw leven in de Natte Neuzenshow. Aan ons de taak om met vijf camera’s van een drol een gebakje te maken. En snel een beetje, want we nemen de hele reeks van Fikkie TV in één dag op. Het wordt dus een soort van lopende band werk. De kandidaten en hun baasjes staan al te popelen. Langs het honkbalveld komt niemand minder dan Martin Gaus himself aangelopen.

Ik weet niet wat het is, maar ik vind het nu al leuk. Die Martin Gaus was al op tv toen ik nog een klein Reintje was en in mijn pyjama nog even op de bank mocht kijken naar The A-Team. En nu ben ik al honderd jaar cameraman, maar met dit icoon van de Nederlandse televisie heb ik nog niet eerder mogen werken. Vandaar dat mijn dag niet meer stuk kan, al moet ik in elk shot dat ik maak een product van Pedigree verkopen.

Terwijl ze verderop presentatieteksten en interviews opnemen, draaien wij in een provisorisch decortje scenes met een presentatrice en een dierenarts. Alle honden komen even voorbij en ze krijgen natuurlijk iets lekkers of een product dat goed voor hun gebit is. De baasjes mogen kort iets vertellen over de kwaliteiten van hun hond. Deze stukjes nemen we op met twee camera’s en ze worden verdeeld over alle afleveringen. De regisseur staat met een dik pak papier achter me en zorgt dat het inhoudelijk allemaal klopt. Naast hem staan mensen van de sponsor die er voor waken dat hun geld goed besteed is.

Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik normaal gesproken niets heb met zulk soort rondom dicht gesponsorde televisie. Het ligt er vaak te dik bovenop en het risico bestaat dat ze in een programma onwaarheden gaan verkopen of dat het een lange commercial wordt, maar vandaag kan ik daar op de een of andere manier gemakkelijk overheen stappen. Dit komt op mij allemaal vrij onschuldig over. Bovendien hebben we ontzettend veel plezier met elkaar.

Na een goede lunch gaan we wedstrijdjes filmen. De hoofdmoot van Fikkie TV. Alle aanwezige honden moeten zo snel mogelijk over een parkoers met hindernissen. Hun baasjes begeleiden dat en nu pas begrijp ik waarom al die mensen al de hele dag een trainingspak aan hebben. Martin Gaus geeft live commentaar. De dierenarts en presentatrice kijken toe. Aan de kant moedigen de overige hondenbezitters hun concurrenten sportief aan. Fikkie, Betty en Potus laten om beurten zien hoe goed ze kunnen rennen, springen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan. Hier en daar gaat dit helemaal mis, maar dat maakt het nog leuker om naar te kijken. Ik vraag me ondertussen af waarom we op zondagmiddag bij Studio Sport wel een concours hippique te zien krijgen, maar nooit hondensport in een knappe arena.

Het laatste onderdeel is apporteren. Hilarisch. Vooral, omdat deze honden hier niet echt in getraind blijken te zijn. Die arme beesten hebben geen idee wat ze moeten doen. Het is een feest om naar de paniek in de ogen van hun baasjes te kijken. Enkelen willen zo graag winnen dat ze helemaal gek worden. Allemaal praten tegen hun hond alsof het baby’s zijn. Als ik hond was zou ik ook denken: ‘Bekijk het lekker!’

Maar uiteindelijk, na een lange dag en genoeg gelachen, hebben we een winnaar. Inpakken en wegwezen. Er is voldoende materiaal voor een eerste reeks afleveringen van Fikkie TV. Het komt in elk geval op internet, maar ook RTL schijnt geïnteresseerd te zijn.

En ik… Ik ben ondertussen razend benieuwd waar ik morgen weer terecht kom.