Regionale publieke omroepen horen in HD!

Met enige regelmaat mag ik als cameraman werken voor regionale omroepen. Zo was ik dit jaar bij de eerste schaatsmarathon op natuurijs voor RTV Oost, RTV Noord en Omrop Fryslân en bij verschillende carnavalsuitzendingen van L1. De Vierdaagse van Nijmegen, het programma Zomer in Gelderland en het concert Bridge to Liberation deed ik voor Omroep Gelderland. Tijdens de Brabantse Dag in Heeze werkte ik voor Omroep Brabant, net als bij de bloemencorso’s van Zundert en Valkenswaard. Allemaal rechtstreekse uitzendingen van evenementen die in de regio groot zijn, maar waar de rest van Nederland niet altijd weet van heeft. Een overeenkomst tussen deze prachtige programma’s is dat ze zo lekker kleurrijk zijn. Het is belangrijk dat zulke folkloristische of culturele evenementen worden uitgezonden voor mensen die er niet bij aanwezig kunnen zijn. In mijn ogen is het verzorgen van zulke uitzendingen een van de kerntaken van de regionale omroep. Ze verbinden hiermee de mensen in de provincie en dragen bij aan het in stand houden van mooie tradities. 

Alleen als ik dan na afloop naar de herhaling wil kijken, om het eindresultaat van een dag hard werken te bewonderen, schrik ik me telkens weer een ongeluk. Om te beginnen heeft mijn televisieprovider de regionale omroepen verstopt in een haast onvindbaar hoekje van kabel. Je moet wel heel erg graag naar een bloemencorso willen kijken of juist helemaal niets te doen hebben, wil je geduldig doorzappen tot kanaal 712. Ik vrees dat hierdoor veel kijkers de regionale omroepen niet weten te vinden. Dat is jammer vanwege alle liefde en energie die wij steken in het maken van de programma’s en eeuwig zonde van ons belastinggeld. Het zijn publieke omroepen! We betalen er met z’n allen voor. Weliswaar te weinig, maar het blijft onbegrijpelijk dat juist deze zenders met zo’n belangrijke journalistieke functie niet eenvoudig te vinden zijn.

En dan moeten we het ook nog even hebben over de bedroevend slechte beeldkwaliteit. In een tijd waarin we praten over 4K en Ultra HD geeft Ziggo de regionale omroepen door in een zwaar gecomprimeerd SD signaal. De beelden van een bonte parade komen tot mij in een soort ‘VHS kwaliteit’. Ik heb me de afgelopen weken verschillende keren serieus afgevraagd waarom ik in hemelsnaam een hele dag zo mijn best heb gedaan om scherp te stellen. Thuis blijft er slechts een wollige brei van kleuren over. Juist alle fantastische details, die wij in moddervette HD hebben opgenomen, komen thuis niet over. Hoe close we de beelden ook maken. 

Bij navraag is gebleken dat Ziggo dit de komende jaren niet zal veranderen. Daar hebben ze allerlei technische argumenten voor, maar ik ben van mening dat het vooral een kwestie is van prioriteiten stellen. Andere kabelmaatschappijen nemen de regionale omroepen echter ook niet serieus. KPN zet de regionale omroepen wel in HD door, maar slechts een paar per provincie. Zij bieden geen landelijke dekking aan en dus kan ik via KPN in Utrecht niet naar Omroep Brabant of L1 kijken. 

De regionale omroepen doen er alles aan om het signaal van al hun programma’s zo goed mogelijk onder de aandacht van de kijker te krijgen. Niet alleen met evenementen, maar ook met hun nieuws en achtergrondprogramma’s willen ze zo veel mogelijk mensen bereiken. Binnen én buiten hun eigen regio. Door vertaalslagen en compressietechnieken, onvindbare frequenties of strikte keuzes bij de kabelaars wordt dat vrijwel onmogelijk gemaakt. En als deze stations vervolgens hun prioriteiten willen verleggen naar internet schreeuwen allerlei commerciële partijen moord en brand vanwege een vermeende oneerlijke concurrentie. Maar als we niet oppassen kunnen onze regionale omroepen hun hoofd niet langer boven water houden. Reclame-inkomsten staan onder druk, de overheid kort de subsidies en kabelmaatschappijen maken het niet bepaald makkelijker. Daarom is het de hoogste tijd om de regionale omroep op te waarderen. 

Deze column schreef ik voor BM (voorheen Broadcast Magazine), hét mediavakblad van Nederland. Elke maand mag ik in de reeks ‘Point of view’ een stuk schrijven voor dit prachtige tijdschrift. Dit betoog staat in BM 377, de uitgave van oktober 2018. Een abonnement op BM kan ik iedereen van harte aanbevelen.