Ik ben 25 jaar cameraman en heb in die kwart eeuw heel wat nieuwe ontwikkelingen voor mijn kiezen gekregen. Van U-Matic en Super VHS via Betacam SP naar 4K. Van gloeiendhete Red Head spots waar je je fikken aan brandde naar oprolbare Ledlampen. En van onbetrouwbare accubelts die als een bomgordel rond je middel zaten en waardoor je broek telkens afzakte tot kleine batterijen waar je een dag lang fluitend op kan draaien. Het enige dat eigenlijk al die tijd hetzelfde is gebleven, dat is het statief. Die dingen hebben nauwelijks enige ontwikkeling doorgemaakt. Regelmatig krijg ik een driepoot mee waar nog het logo op prijkt van een firma die al bijna twintig jaar niet meer bestaat. Het NOB, Kalanos, Team Facilities, BV De Jongens of Sonotech kan je zomaar tegenkomen als je de statieven in Omroepland goed bestudeert.
Er is al die jaren eigenlijk ook maar één merk dat de Nederlandse statievenmarkt domineert. Hier en daar kom je wel eens iets van de firma Vinten tegen, maar de zogenaamde Sachtler V18 pan- en tiltheads zijn al twee eeuwen de standaard in ons wereldje. Daar horen heel zware of de iets minder zware poten bij.
De belangrijkste ontwikkeling in de afgelopen twintig jaar is dat je die poten nu niet twee, maar drie keer kan uitschuiven en dat de statieven ingeklapt dus iets korter zijn geworden en uitgeklapt hoger kunnen komen. Verder is de spin, die de poten op de grond bij elkaar houdt, vervangen door een ‘offground spreader’, maar dat is in mijn ogen absoluut geen verbetering. Wat een ondingen zijn dat! Verder dan heb je nog de hypermoderne ‘speedlock’, waardoor je sneller kan uitschuiven en inklappen. Dat is wel weer handig, maar ook niet echt toegevoegde rakettechniek. Statieven blijven zware en onhandelbare krengen. Oh, ja… Daarom is ergens begin jaren ’90 de handgreep toegevoegd die het tillen moet vereenvoudigen, maar die zijn altijd krom of zelfs afgebroken, waardoor je er je handen aan open haalt of waardoor je North Face jas scheurt.
Afijn. We kunnen ook niet zonder statief. Hoewel… Veel Journaalcameramensen en Camjo’s menen van wel. Die laten het statief altijd vrolijk in hun shot staan, terwijl de kijker zeeziek wordt van het gewiebel tijdens een lang interview.
Maar goed, hier wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben. Ik schrijf toe naar het statief dat ik gisteren mee kreeg van uitgiftebaas Jerry, bij United ENG. Hij haalde in alle vroegte, speciaal voor mij, een van de nieuwste aanwinsten uit de schappen. De Sachtler Flowtech! Een compleet nieuw ontworpen statief. Super licht, waarmee je eenvoudig extreem lage shots kan maken, dat hoog kan én met een gebalanceerde handgreep waar we al jaren op zitten te wachten. Hoe simpel kan het zijn? Zelfs de manier waarop de nieuwe ‘spreader’ werkt deed mij glimlachen. En ik werd er niet alleen heel vrolijk van; ook de verslaggever wist niet wat hem overkwam. Een statief dat hij met zijn pink kon optillen.
Ik had dit statief wel op de beurs gezien, maar je ontdekt pas echt hoe het is om met zo’n nieuw speeltje te werken als je hem een dag mee op pad neemt. Ik ben uiterst tevreden. Wat een fantastisch ding! Mijn voorstel is om alle oude statieven in de kliko te mikken en alleen nog met Flowtech’s te gaan werken. Al weet ik nog niet zo zeker of deze nieuwe variant net zo robuust is als de oude vertrouwde voorganger. Dat zullen we nog wel eens zien, maar daarom stel ik voor om deze nieuwe statieven snel te voorzien van de huidige bedrijfslogo’s. Alleen zo kunnen we over twintig jaar checken of deze carbon fiber Sachtler Flowtech de NEP’s, The Crews, de Hoenzen en de Uniteds van deze wereld overleeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.