Begin september was het de internationale dag van de kokosnoot. Vorige week hoorde ik nog iemand zeggen dat het de dag van de baard was en vandaag is het schijnbaar ook de dag van het vrouwencondoom. Dan is het toch niet zo gek dat wij deze voor ons zo symbolische datum (16/9) claimen als de dag van de cameraman? Mogen we één dag stil staan bij alle dappere strijders die zich altijd een ongeluk sjouwen met die zware apparaten en dito statieven? Dat is toch niet teveel gevraagd?
In weer en wind, bij nacht en ontij en juist als normale mensen vrij zijn; dan staat de cameraman (of vrouw!) paraat. Altijd op zoek naar het beste plekje om het allermooiste shot te kunnen maken.Vaak is dat nog een heel gedoe. Het kan stressvol zijn, soms is het best gevaarlijk, het zijn lange dagen en het is fysiek altijd pittig.
Natuurlijk is het ook cool om overal met je neus vooraan te staan. De wereld rond met zo’n stoer ding op je schouder. Rommelen met de nieuwste gadgets, je helden persoonlijk ontmoeten, omgaan met knappe presentatrices en een leven lang lekker buiten spelen. Elke dag een vers avontuur. Klopt. Het is ook een machtig mooi vak, maar je moet er wel wat voor over hebben. Je wordt niet zomaar cameraman. Het vak gaat over creativiteit, techniek, sociale vaardigheden én algemene ontwikkeling. Klanten vragen om pure passie en doorzettingsvermogen. Bovendien is de concurrentie groot.
Anno 2019 heeft niet iedere cameraman een dik belegde boterham. Daarom staan we vandaag, op alweer de tiende (!) Dag van de Cameraman, even stil bij de slachtoffers van jarenlange bezuinigingen in Omroepland. Hard werkende dames en heren die in de loop der jaren langzaam murw 'gekaasschaafd' zijn. Zij die abrupt werden weggesaneerd. De jongens en meisjes die een paar jaar aanstormend talent mochten zijn bij een facilitair bedrijf, om vervolgens geen contractverlenging meer te krijgen. We denken aan alle cameramensen die werken voor een regionale omroep, want daar is het fenomeen ‘ervaren cameraman’ inmiddels met uitsterven bedreigd. Zij worden vervangen door jong grut en bureauredacteuren die zich zonder al te veel kennis van zaken opeens camjo noemen.
De tarieven voor camera- en geluidsmensen staan onder druk. Dagen worden langer en pittiger. Het is steeds meer ad hoc, callsheets komen op het allerlaatste moment waardoor je nooit weet waar je aan toe bent en voor lunch of diner is eigenlijk geen tijd en geen geld. Waar vroeger achter elke cameraman nog een sterke geluidsman stond, staat nu slechts een beginnend verslaggever die te slap of te lui is om het statief te tillen. De cameraman is met name bij nieuwsprogramma’s een manus-van-alles geworden die moet sturen, het geluid erbij doet, die de beelden kan bewerken en verzenden, een stukje productie voor zijn rekening neemt, zoekt naar het beste licht, de dure spullen bewaakt, soms moet rennen voor zijn leven, als pakezel fungeert en tussen de bedrijven door wel eens een plaatje schiet.
Ik ken collega’s die er de lol niet meer van inzien. Zij keren de televisiewereld de rug toe en leggen zich toe op het produceren van bedrijfsfilms. Er zijn ook jongens en meisjes die de afgelopen jaren iets heel anders zijn gaan doen. Al dan niet noodgedwongen.
Zelf mag ik niet klagen. Ik zit doorgaans in de goede hoek. Toch wordt ook regelmatig aan mij gevraagd hoelang ik het nog vol zal houden en wat ik ga doen als ik echt oud ben. Ik weet het niet. Net als zoveel collega’s heb ik geen plan B. Vooral omdat mijn werk nu nog te leuk is en er meer dan genoeg interessante uitdagingen zijn. Niets is mooier dan het leven van een veelgevraagd cameraman, maar het moet fysiek niet tegen zitten en ook niet veel gekker worden.
Zelf mag ik niet klagen. Ik zit doorgaans in de goede hoek. Toch wordt ook regelmatig aan mij gevraagd hoelang ik het nog vol zal houden en wat ik ga doen als ik echt oud ben. Ik weet het niet. Net als zoveel collega’s heb ik geen plan B. Vooral omdat mijn werk nu nog te leuk is en er meer dan genoeg interessante uitdagingen zijn. Niets is mooier dan het leven van een veelgevraagd cameraman, maar het moet fysiek niet tegen zitten en ook niet veel gekker worden.
Mogen we jullie vragen om vanavond, als je op de bank voor de buis hangt, voor een keertje te bedenken dat achter elk shot een cameraman zit? Dat zijn ook mensen. En als je regisseur, verslaggever of producer bent, geef dan je cameraman vandaag spontaan een ferme schouderklop. Doe het wel op links of als zijn camera even op de grond staat!
#de10edagvandecameraman #16/9 #dagvandecameraman
Er is sinds 10 jaar nog steeds niets veranderd. Ik voorzag verbetering omdat de dialoog gestart was. Niets is minder waar. Ik mis het vak, maar niet de negatieve dingen en willekeur eromheen. Lijkt me best leuk eens met een paar ex broeders te praten vanuit het perspectief van iemand die uitgestapt is
BeantwoordenVerwijderen