Je moet stevig in je schoenen staan als je een overnachting in Groningen hebt, op vrijdagavond om half elf klaar bent en de volgende dag pas weer om vier uur ’s middags hoeft te beginnen. Ik heb altijd respect voor collega’s die zich in zo’n situatie keurig terugtrekken op hun hotelkamer en genieten van de welverdiende rust. Persoonlijk kan ik nooit de verleiding weerstaan om toch een drankje te gaan drinken in de stad. Eentje maar. En nog ééntje dan. Zo eindigde ik de afgelopen nacht in een of andere vage karaokebar met een paar collega’s, waarmee ik eerder op de dag de hilarische theatervoorstelling van Peter Pannekoek had opgenomen.
Ik kan nooit ‘nee’ zeggen. Nooit gekund. In mijn pubertijd was ik altijd al te laat thuis, omdat ik veel te bang was dat ik iets miste wanneer ik eerder zou vertrekken dan de rest. Ondanks 47 jaar levenservaring heb ik die angst nog steeds. Probleem is dat ik tegenwoordig nooit meer op stap ga en dus geen goede alcoholconditie meer heb. Het hakt er sneller in. Ik ben bovendien geen achttien meer. De mensen waarmee ik de afgelopen nacht de Groningse binnenstad onveilig maakte zijn dat ook niet meer, maar in hun geval scheelde het niet zo veel. Zij hoorden daar gewoon thuis. Alleen ik keek op een bepaald moment om me heen en realiseerde me dat ik met stip de oudste bezoeker van die hele tent was. Best schokkend. Opeens voelde ik me een ontzettend oude lul.
Het was wel gezellig. Wat heb ik gelachen. En het is lang geleden dat ik zo uit volle borst met Bohemian Rhapsody mee heb staan brullen. Uiteraard hebben we genoeg gedronken. Het werd een nacht om niet gauw te vergeten. Gelukkig zonder memorabele frapatsen. Pas in de shoarmatent ontdekte ik dat het al half vier was. Een broodje Kebap heb ik toch maar afgeslagen en ik ben naar het hotel terug gelopen.
Nu zit ik met de gebakken peren. Ik ben kapot! Niet dat ik knallende koppijn heb, zoals ik vroeger wel eens had, maar ik ben best moe. Ik moet me echt even goed opladen voor de klus die we vanavond hier in Groningen moeten klaren. Gelukkig mogen we daarna naar huis en hoef ik niet nog een avond op stap. Papa wordt ouder…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.