adopteer een ZZP’er (voor een dag)

dagboek - ZZP’er in crisistijd 

nr. 17 / dag 26

Direct nadat op 12 maart alle evenementen en sportwedstrijden werden afgezegd voor de komende periode hebben de grote facilitaire bedrijven in omroepland contact met elkaar gezocht en een paar belangrijke afspraken gemaakt. In het weekend daarna stuurden ze een brief aan alle omroepen en producenten, waarin ze schreven dat onze industrie ten tijden van het coronavirus op een aantal vlakken samen moet optrekken. Ze vroegen om flexibiliteit op het gebied van de inzet van eigen mensen en begrip voor het feit dat niet alle aanvragen op naam meer konden worden gehonoreerd. 

Op datzelfde moment werden alle ZZP’ers voor de maanden maart en april afgebeld. Uit interne communicatie blijkt dat United en NEP hebben afgesproken om zoveel mogelijk eigen personeel in te zetten en mogelijk zelfs operationele medewerkers van elkaar uit te wisselen om externe inhuur te vermijden.    

Ik begrijp dat volledig. Het is van groot belang dat alle bedrijven in Omroepland deze crisis overleven. De kosten die deze firma’s maken zijn enorm en als er de afgelopen jaren al winst is gemaakt, dan is dat doorgaans niet in een oude sok gestopt voor onvoorziene toestanden zoals deze coronacrisis. De afgelopen weken heb ik dan ook regelmatig tegen narrige collega’s gezegd dat we als ZZP’ers geduld moeten hebben en begrip voor deze keuze. 

Nu zijn we vier weken verder en begint het toch langzaam ook bij mij een beetje te knagen. Het geduld raakt op, ik mis mijn mooie vak en de collega’s. Daarnaast zie ik mijn spaarvarkentje al langzaam iets magerder worden. Het feit dat we nog geen licht aan het einde van de tunnel zien maakt me ook niet rustiger.

Deze week mailde ik met een programmamaker over een project in mei en werd ik nog eens fijntjes gewezen op de afspraken tussen facilitaire bedrijven en de omroepen. Hij schreef: ‘Hoe zeer het ons spijt en hoezeer we loyaal naar jou zouden willen zijn; het gaat domweg niet.’

Ik snap het, maar ik lees ook de berichten dat grote bedrijven op een heel prettige wijze worden gecompenseerd. De tijdelijke noodmaatregel voor behoud van werkgelegenheid houdt in dat lonen van werknemers van bedrijven die vanaf maart omzetverlies lijden, grotendeels door de staat worden opgebracht. Het doel is niet het behoud van banen, maar inkomensbehoud voor werknemers van die ondernemingen. Deze regeling geldt zelfs voor de hoge salarissen, tot 9.532 euro per maand. 

ZZP’ers die zonder inkomen zitten moeten tevreden zijn met een aanvulling tot het minimumloon. Ik denk echt dat dit een heel unieke regeling is en dat we daar als freelancers heel blij mee mogen zijn, maar ergens voelt het ook een beetje dubbel. Werknemers in vaste dienst worden rianter gesteund én ze krijgen ook nog eens de laatst overgebleven opdrachten toebedeeld.

Ik wil niet klagen over de regelingen en ik wil ook niet mopperen over de grote jongens die het ons lastig maken om nog ergens een opdrachtje vandaan te pulken. Ik wil alleen aan producenten en omroepen vragen om, met dit alles in het achterhoofd, eens wat vaker een ZZP’er te bellen en hem of haar rechtstreeks in te huren. Die help je enorm met een draaidag. Je maakt hem of haar niet alleen blij met wat geld, maar je zorgt er vooral ook voor dat hij of zij weer eens even lekker kan werken. In mijn geval huur ik dan de apparatuur in bij een facilitair bedrijf en zo verdienen zij toch ook weer wat.

Laten we de magere buit zo een beetje verdelen. In een onzekere periode is respect en solidariteit immers van groot belang. Ik weet dat er al een paar producers zijn die er zo over denken en die verdienen wat mij betreft allemaal een standbeeld bij de ingang van het Mediapark.