watersnood

Deze week mag ik als gastcolumnist de online-rubriek ‘De Week Van…’ vullen op de site van Broadcast Magazine. Dit is de derde bijdrage:

Het was een korte nacht in Hotel Schuddebeurs. Ik ben in Zeeland, op Schouwen-Duivenland. Hier wordt straks de Watersnoodramp van 1953 herdacht. Het is vandaag precies 70 jaar geleden. De NOS zendt deze herdenking live uit. Dat doen ze eens in de vijf jaar en toevallig was ik er ook bij in 2018. Toen nog met facilitair bedrijf Facility House. Het weer was die ochtend bar en boos. Ik herinner me goed hoe presentator Herman van der Zandt de uitzending opende vanaf een dijk, waar hij door een stevige hagelbui bijna vanaf geblazen werd. De lens van mijn camera regende dicht en de rest van de tijd kon ik blijven poetsen, omdat die lens telkens opnieuw besloeg. 

Vandaag zijn we hier met The Crew. Tijden veranderen, maar toch ook niet. Een deel van de ploeg is hetzelfde als vijf jaar geleden. Dat is lekker, want wij kennen de weg al en weten ongeveer wat de bedoeling is. Toch is aan deze productie een uitgebreide voorbereiding voorafgegaan. Begin januari mocht ik als eerste cameraman aanschuiven bij het locatiebezoek. Het blijft bijzonder dat ik als freelancer voor die taak gevraagd word en mag meepraten over de vorm van het programma, camerastandpunten, lenzen en de taakverdeling van de verschillende cameramensen. Dat meedenken vind ik altijd leuk om te doen. Zeker bij herdenkingen en evenementen die door de NOS worden uitgezonden. Het zijn producties van nationaal belang, die inhoudelijk echt ergens over gaan. Zo heb ik de afgelopen jaren mijn bijdrage mogen leveren bij herdenkingen in Westerbork, bij de Dokwerker in Amsterdam, bij de Indië Herdenking, de Slavernij Herdenking en afgelopen zondag nog bij de Holocaust Herdenking in Amsterdam. Tijdens de live-uitzendingen rond Prinsjesdag en Koningsdag heb ik vaak een camera mogen bedienen en daar word ik altijd vrolijk van. Ik ben nou eenmaal dol op grote eendaagse evenementen. Een hele berg camera’s opbouwen, met een minimum aan repetitietijd de uitzending in gaan en dan met elkaar iets moois maken, waar Nederland massaal naar kijkt. 

Vandaag vrees ik dat we niet super veel kijkers zullen trekken met onze uitzending in de ochtend, maar het i belangrijk dat de NOS dit programma maakt. Vanavond is er nog een extra programma over de Watersnoodramp, waarin een uitgebreide samenvatting van de herdenking te zien zal zijn. Die uitzending nemen we aan het eind van de middag in het Watersnoodmuseum op.

Als ik de baas van de NOS zou zijn, dan zou ik naast de volwassen versie van deze programma’s ook altijd een aangepaste versie laten maken voor kinderen, bijvoorbeeld door de redactie van het Jeugdjournaal. Dat hoeft niet altijd heel veel extra te kosten, omdat de technische middelen toch al ter plaatse zijn. Het zou goed zijn om net een andere toon te gebruiken, waardoor je de jeugd beter bereikt en op hun niveau kan uitleggen wat de impact is van deze gebeurtenissen. Ik kan me voorstellen dat dit dan interessante programma’s zijn, die ook goed op scholen te gebruiken zijn. Zo kunnen we docenten geschiedenis helpen bij het uitleggen waarom we herdenken. 

 

Nu moet ik gauw gaan. Mijn collega’s wachten al in de lobby van het hotel en ik moet me nog warm aankleden. Laten we hopen dat het vandaag wel een beetje droog blijft in Zeeland.