Het is woensdag, einde van de middag. Ik heb afgesproken bij Mout in Hilversum, maar ben veel te laat. Een file op de A27 tussen Utrecht en Hilversum heeft voor een half uur vertraging gezorgd. Ik schaam me kapot. Mijn afspraak Appt dat het geen enkel probleem is. Hij wacht geduldig op mij. Als ik de volle foodhall binnenloop hoef ik niet lang te kijken. De man die ik herken van foto’s op zijn indrukwekkende website heeft mijn profielfoto blijkbaar ook bestudeerd en zwaait. Hij zit aan een tafeltje met een kop gemberthee.
Twee weken eerder belde regisseur Maurice Ramaekers mij met de vraag of hij mijn nummer mocht doorgeven aan Boris von Schoenebeck, een cameraman uit Zuid-Afrika en die nu al een tijdje in Nederland woont. Boris is gespecialiseerd in wildlife filming. Hij heeft de afgelopen twintig jaar aan een indrukwekkende reeks natuurfilms meegewerkt. Omdat het leven voor zijn gezin in Zuid-Afrika steeds gevaarlijker werd zijn ze naar Nederland gekomen en hier opnieuw begonnen. Nog steeds reist Boris voor zijn werk naar allerlei natuurgebieden, maar hij zoekt ook werk dichter bij zijn nieuwe thuis.
Ik ontmoette een uiterst vriendelijke collega van ongeveer mijn leeftijd. Al snel waren we verwikkeld in een boeiend gesprek over ons vak. Het maakt kennelijk niet uit waar op de wereld je filmt, de taal van beeld en de techniek om die taal te ‘spreken’ is overal hetzelfde. Hij liet me op zijn telefoon een paar fragmenten zien die hij gedraaid heeft en daar was ik zeer van onder de indruk, maar Boris bleef bescheiden. Hij vertelde dat het voor hem lastiger is om nieuwe opdrachten te krijgen, omdat hij niet meer zo dicht op het vuur zit en dus minder makkelijk kan socializen met klanten. Bovendien wil hij ook graag vaker bij zijn gezin zijn. Daarom werkt hij nu tussen de filmopdrachten door als productiemedewerker in een fabriek.
Dat laatste is eeuwig zonde. Boris is een inspirerende kerel. Iemand die het verdient om klein duwtje in de rug te krijgen en die gewoon in de Nederlandse scene een plek moet veroveren. Er woont een superaardige vent, met een schat aan ervaring, ín Hilversum en wij weten hem (nog) niet te vinden. Dat moet veranderen! De taal is natuurlijk een struikelpunt en dat heb ik hem ook uitgelegd. Hij verstaat het Nederlands wel een beetje, omdat het lijkt op Zuid-Afrikaans. Elke dag werkt hij eraan om het ook te leren spreken, maar het helpt niet dat wij Nederlanders zo vriendelijk zijn om allemaal direct over te schakelen op Engels als we horen dat iemand moeite heeft met onze taal.
Na twee koppen koffie moest ik jammer genoeg weer door. Ons gesprek was nog lang niet klaar. Ik heb Boris toegezegd dat ik zou proberen om hem te helpen. Vandaar ook deze blog. Er zijn vast programma’s waar iemand met zijn kwaliteiten morgen al kan beginnen. Laten we hem met open armen ontvangen.
Misschien moeten we ook een beetje outside the box denken. Als je een leeuw close en haarscherp kan volgen, dan zijn mensen geen enkel probleem, maar ik heb Boris ook gevraagd of hij ervoor openstaat om zijn kennis te delen. Ik dacht aan een workshop over wildlife filming. Wellicht zijn er collega’s geïnteresseerd. Dat kan heel specifiek voor cameramensen, maar wellicht kunnen we ook een avond organiseren voor een bredere doelgroep. Zo kunnen wij Boris leren kennen en leert Boris ons kennen.
Ik ben benieuwd of er collega’s of zelfs organisaties zijn die met mij willen meedenken…
En kijk ook even op de website van Boris von Schoenebeck. Daar zijn een paar indrukwekkende filmpjes van zijn hand te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.