Morillon is niet meer dan een klein dorp in de bergen, ongeveer 25 minuten rijden van Morzine. Een hoofdstraat met een kerk, de Marie en een hotel. De typische berghuizen staan ver uit elkaar, want er is ruimte genoeg aan de voet van de berg. Het leek mij een plaatsje waar niet veel gebeurt tot ik vanmorgen in alle vroegte wakker werd van herrie op straat. Vanaf zeven uur werd een gezellige markt opgebouwd voor de deur van ons hotel. Honing, stoffen, manden, kunst, fruit, verrekijkers, sierraden en rommel werd uitgestald. Uitslapen is er op vrijdag niet bij in Hotel Morillon.
Gisteren ontdekten we dat Antoine Dénériaz in dit dorp woont. Hij is de man die op zondag 12 februari in het Italiaanse Borgata – Sestrière de Olympische Downhill won. Het Koningsnummer van het Alpine Skiën. Daar mocht ik bij zijn en we hebben de kampioen die middag geïnterviewd. Ik kon toen niet weten dat we deze zomer in zijn woonplaats zouden logeren. Zijn naam was ik alweer vergeten, maar het gezicht herkende ik op een poster in de lobby van het hotel en later op een placemat in het restaurant waar we aten.
De barman van een café, waar we na het eten nog een afzakkertje dronken, vertelde graag over de local hero. Hij was in de wintermaanden skileraar en kende Antoine goed. Dat Dénériaz een groot talent was wisten ze in dit dorp al lang, maar dat het een absolute topper zou worden, dat wisten ze in Morillon ook pas een jaar of vijf. Ondanks de successen was de kampioen een normale jongen gebleven. De barman zei ons dat hij gisteren nog had gegeten in het restaurantje waar wij nu zaten.
Tegenwoordig woont de skiër om fiscale redenen in Zwitserland, maar hij is vaak bij zijn ouders. Onlangs is hij geopereerd aan een enkel en hij hersteld hier, thuis in de Franse Alpen. De barman wees naar achteren, een straatje iets hoger op de berg. Ik hoopte dat we de held nog zouden ontmoeten, maar het was al laat en echte sporters liggen dan al in bed.
In het dorp zijn ze trots op Antione. Samen hadden ze naar de wedstrijd op televisie gekeken en ze wisten dat hij zou winnen. Voor de mensen hier was zijn prestatie geen verrassing. Ze wisten hoe goed hij hersteld was van de zware blessure die hij had opgelopen bij een ongeluk in Chamonix. Na de Olympische Spelen was Dénériaz gehuldigd op een podium bij de skilift. Er waren duizenden mensen in de hoofdstraat toen de kampioen van de kerk, langs het gemeentehuis naar de parkeerplaats van de skilift trok. Volgens onze barman was dat een mooi feest, waar ze nog vaak aan terug denken in Morillon.
Ik hoopte dat we de Olympisch Kampioen nog tegen zouden komen, maar het was al laat en het terras waarop we zaten werd afgebroken. Echte sporters liggen op dat tijdstip al in bed en in Morillon gaan alle mensen op donderdagavond vroeg slapen. Dat had ik ook moeten doen, want op vrijdag beginnen ze hier vroeg.
Gisteren ontdekten we dat Antoine Dénériaz in dit dorp woont. Hij is de man die op zondag 12 februari in het Italiaanse Borgata – Sestrière de Olympische Downhill won. Het Koningsnummer van het Alpine Skiën. Daar mocht ik bij zijn en we hebben de kampioen die middag geïnterviewd. Ik kon toen niet weten dat we deze zomer in zijn woonplaats zouden logeren. Zijn naam was ik alweer vergeten, maar het gezicht herkende ik op een poster in de lobby van het hotel en later op een placemat in het restaurant waar we aten.
De barman van een café, waar we na het eten nog een afzakkertje dronken, vertelde graag over de local hero. Hij was in de wintermaanden skileraar en kende Antoine goed. Dat Dénériaz een groot talent was wisten ze in dit dorp al lang, maar dat het een absolute topper zou worden, dat wisten ze in Morillon ook pas een jaar of vijf. Ondanks de successen was de kampioen een normale jongen gebleven. De barman zei ons dat hij gisteren nog had gegeten in het restaurantje waar wij nu zaten.
Tegenwoordig woont de skiër om fiscale redenen in Zwitserland, maar hij is vaak bij zijn ouders. Onlangs is hij geopereerd aan een enkel en hij hersteld hier, thuis in de Franse Alpen. De barman wees naar achteren, een straatje iets hoger op de berg. Ik hoopte dat we de held nog zouden ontmoeten, maar het was al laat en echte sporters liggen dan al in bed.
In het dorp zijn ze trots op Antione. Samen hadden ze naar de wedstrijd op televisie gekeken en ze wisten dat hij zou winnen. Voor de mensen hier was zijn prestatie geen verrassing. Ze wisten hoe goed hij hersteld was van de zware blessure die hij had opgelopen bij een ongeluk in Chamonix. Na de Olympische Spelen was Dénériaz gehuldigd op een podium bij de skilift. Er waren duizenden mensen in de hoofdstraat toen de kampioen van de kerk, langs het gemeentehuis naar de parkeerplaats van de skilift trok. Volgens onze barman was dat een mooi feest, waar ze nog vaak aan terug denken in Morillon.
Ik hoopte dat we de Olympisch Kampioen nog tegen zouden komen, maar het was al laat en het terras waarop we zaten werd afgebroken. Echte sporters liggen op dat tijdstip al in bed en in Morillon gaan alle mensen op donderdagavond vroeg slapen. Dat had ik ook moeten doen, want op vrijdag beginnen ze hier vroeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.