Sao Paulo. Bij Renault heb ik meer vrienden dan bij Ferrari. Een paar keer per seizoen zitten wij in hetzelfde hotel als de monteurs van Fernando Alonso en Giancarlo Fisichella en dat is 's avonds aan de bar vaak erg gezellig. Die Engelsen vinden ons grappige mannetjes en dat is geheel wederzijds. Het feit dat we af en toe een biertje drinken zorgt er voor dat we ook in de pitstraat bij Renault meer dan welkom zijn.
Na de kwalificatie sprak ik een paar monteurs en die gaven eerlijk toe dat ze langzaam maar zeker nerveus worden. Het ziet er op het eerste gezicht heel goed uit voor Fernando Alonso, maar een van die jongens in blauw geel wees me er op dat dit ook de mooiste omstandigheden zijn voor de 'grande finale' van Michael Schumacher. Als er iemand is die roet in het feestmaal van Renault kan gooien, dan is het die Michael Schumacher.
De Renault-monteurs begrijpen best dat het heel mooi voor Schumacher zou zijn als hij vandaag wint. Ze zijn alleen heel erg bang dat het op een oneerlijke manier gaat gebeuren en natuurlijk winnen ze liever zelf. Zeker het kampioenschap, want dat levert alle medewerkers van het team behoorlijke bonussen op. Die wij dan weer samen kunnen opmaken in hotelbars over de wereld.
Nigel, de leukste monteur van het F1-circus, wilde eigenlijk nog niet spreken over het kampioensfeest, maar na drie keer kloppen op hout, nodigde hij me wel uit voor de party. Hij zou even navragen waar ik moet zijn als het zo ver komt. Alleen al de gedachte dat hij het aan het regelen was en het feit dat hij nu erg op de feiten vooruit liep maakte Nigel bloednerveus. Het voelde als goden verzoeken. Ik had er misschien nog niet naar moeten vragen.
Natuurlijk verzweeg ik dat ik ook een uitnodiging op zak heb voor het feest van Michael Schumacher en tegen mijn vriend bij Ferrari zeg ik niet dat ik eventueel ook naar het Renaultfeest mag als Michael toch een grotere prutser blijkt te zijn dan ik altijd heb gedacht.
Maar ik zit goed. Het maakt nu niet meer uit wie er kampioen wordt…
Hoe dan ook zing ik zondagavond: 'Brasil, lala lala lala la laaaaaa la laaaaaaaaaa la la…'
Na de kwalificatie sprak ik een paar monteurs en die gaven eerlijk toe dat ze langzaam maar zeker nerveus worden. Het ziet er op het eerste gezicht heel goed uit voor Fernando Alonso, maar een van die jongens in blauw geel wees me er op dat dit ook de mooiste omstandigheden zijn voor de 'grande finale' van Michael Schumacher. Als er iemand is die roet in het feestmaal van Renault kan gooien, dan is het die Michael Schumacher.
De Renault-monteurs begrijpen best dat het heel mooi voor Schumacher zou zijn als hij vandaag wint. Ze zijn alleen heel erg bang dat het op een oneerlijke manier gaat gebeuren en natuurlijk winnen ze liever zelf. Zeker het kampioenschap, want dat levert alle medewerkers van het team behoorlijke bonussen op. Die wij dan weer samen kunnen opmaken in hotelbars over de wereld.
Nigel, de leukste monteur van het F1-circus, wilde eigenlijk nog niet spreken over het kampioensfeest, maar na drie keer kloppen op hout, nodigde hij me wel uit voor de party. Hij zou even navragen waar ik moet zijn als het zo ver komt. Alleen al de gedachte dat hij het aan het regelen was en het feit dat hij nu erg op de feiten vooruit liep maakte Nigel bloednerveus. Het voelde als goden verzoeken. Ik had er misschien nog niet naar moeten vragen.
Natuurlijk verzweeg ik dat ik ook een uitnodiging op zak heb voor het feest van Michael Schumacher en tegen mijn vriend bij Ferrari zeg ik niet dat ik eventueel ook naar het Renaultfeest mag als Michael toch een grotere prutser blijkt te zijn dan ik altijd heb gedacht.
Maar ik zit goed. Het maakt nu niet meer uit wie er kampioen wordt…
Hoe dan ook zing ik zondagavond: 'Brasil, lala lala lala la laaaaaa la laaaaaaaaaa la la…'
vrienden om een bij een feestje te mogen zijn.....hmmmmm, vriednen voor een avond. Veel meer zul je er ook niet overhouden.
BeantwoordenVerwijderenjaloers?
BeantwoordenVerwijderen