de reisleider

Rome. Ze noemen het een 5-daagse vakantie, maar je bent zes dagen van huis en hebt effectief vier dagen op de plaats van bestemming. Bij de reis zat vervoer van het vliegveld naar ons hotel en terug. Dat was tijdens het boeken niet opgevallen, maar gelukkig had mijn vriendin er iets over gelezen in de papieren die Kras Stervakanties had toegestuurd. Een goedkope stedentrip werd nog goedkoper.
Prima.
Alleen stond er niemand bij de uitgang van het vliegveld met een bordje, zoals in de informatie was beloofd. Even zoeken dus. Niets. Even wachten. Nog niets. Uiteindelijk vonden we een gezelschap zonder reisleider. Allemaal vriendelijke landgenoten, maar behoorlijk nerveus, zo zonder herder in deze gevaarlijke stad.
Na een kwartier kwam er een dame. Ze zat op onze vlucht en was blijkbaar de enige die de dienstmededeling over gewijzigde bagagebanden niet had gehoord. Toch was het vier keer omgeroepen. De blonde dame verzon nog een smoes over een andere uitgang, maar daar hadden wij natuurlijk ook gekeken.
Ik had, per ongeluk, een groepsreis uitgezocht met een geheel verzorgd programma. Die dame was onze Nederlandssprekende reisleiding. Vooral ouderen keken verwachtingsvol naar Marloes, die al op het vliegveld waarschuwde voor zakkenrollers.
In de bus legde ze uit dat het de bedoeling was dat we vier dagen achter haar door Rome zouden sjokken. Ze had het over een modern systeem met een zendertje voor de gids en ontvangertjes voor de schaapjes. De zogenaamde 'oren'. Tussendoor waarschuwde ze opnieuw voor boeven en ander gespuis. Ze gaf talloze tips om onze bezittingen goed te bewaken. Ook moesten we op elkaar letten. Tot slot werden we uitgenodigd voor een vredig kerstdiner.
Ik heb het niet zo op groepsreizen. Nooit gehad ook. Al bij de welpen kreeg ik heimwee van overgeorganiseerde zomerkampen. Hier zat ik met een spontane jeukaanval door een strakke planning, de goede bedoelingen van een goedkope touroperator en het idee dat het volkje in de bus nieuwe vrienden voor de komende dagen waren. Laat staan dat ik mezelf gezenderd door Rome zag lopen, blik gericht op een opgestoken paraplu en geen tijd om foto's te maken waar ik het wilde.
Bij aankomst in het hotel zonderde ik me een beetje af. Geen zin in Hollands dringen en duwen om zo snel mogelijk in te checken. Ik wilde niets met die groep en zat al helemaal niet te wachten op de bemoeienis van een reisleidster. Liefst zou ik even opscheppen over mijn reiservaringen van het afgelopen jaar.
Op de kamer hadden mijn vriendin en ik spoedoverleg. Unaniem kozen we voor een groepsreis zonder groep. We zouden gewoon ons eigen plan trekken en hooguit één middag met de groep optrekken. Dat moesten we alleen nog even tegen Marloes zeggen.
Die stond nog steeds bij de receptie. Wij dachten voor het beantwoorden van vragen, maar ze was totaal in paniek. Haar handbagage was in de lobby van het hotel gejat. Veertig groepsreizigers hadden er met de neus bovenop gestaan. Ik had buiten wel een paar mensen gehaast zien weglopen, maar op dat moment was bij mij geen lichtje gaan branden.
Marloes was het slachtoffer van een gewiekste truc. Steel de tas van de reisleider. De kans is groot dat je veel geld pakt, ze heeft het bij binnenkomst in het hotel te druk om op te letten én de gemiddelde toerist heeft toch niets in de gaten.
Voor Marloes een buitengewoon slecht begin van de reis. Heel sneu natuurlijk. Dat wij niet mee deden aan haar zorgvuldig samengesteld programma viel in de stress niet goed. Kon ze ook nog eens opnieuw uitrekenen wat de anderen moesten betalen zonder onze bijdrage. Ze kon wel janken.
Maar de groep was gewaarschuwd. En wij ook. Elk nadeel heb z'n voordeel…