Amsterdam. Vanaf Ring 10 West kan je de flat een paar keer in een flits zien. Je moet het weten. Komend uit de richting Coentunnel, aan de rechter kant. Buitenkant ring dus. Ondanks de hoogte wordt het pand afgeschermd door andere lelijke gebouwen, zoals het World Fashion Centre.
De omgeving van het Delflandplein is geen gezellig buurtje, zo tussen de snelweg en het spoor. Toch heb ik er van mijn 22e tot mijn 32e gewoond. Het waren tot nu toe de mooiste jaren van mijn leven. Vrijheid, de ideale leeftijd en carrièrestappen waar Neil Armstrong jaloers op zou zijn. Grote sprongen in het diepe. Dicht bij die geweldige stad. Tien jaar lang leve de lol.
Vanmiddag reed ik over de snelweg langs Slotervaart en ik kon het niet laten. Afrit S107. Even terug naar huis.
Alsof ik nooit weg ben gegaan. Blind draaide ik richting Overschiestraat, Vlaardingenlaan. Uiteindelijk zette ik mijn auto op de vertrouwde plek in de Maassluisstraat. Het parkeerterrein waar in die jaren zeker vier keer een ruitje is ingetikt. Ik keek naar de twaalf verdiepingen hoge woontoren die, als je er niet woont, het predicaat treurig krijgt.
De nieuwe bewoner van mijn oude appartement heeft er een bajes van gemaakt. Voor alle openslaande ramen en voor het balkon zijn tralies geplaatst. Ik neem aan dat ze een suïcidale kat heeft. Of hoogtevrees. Het is wel gelijk duidelijk, ook vanaf de straat, dat het plekkie niet meer van mij is. Ik haat katten.
Daar liep ik dan. Een rondje over bekend terrein. Eigenlijk wist ik vanaf het moment dat ik was uitgestapt al niet meer wat ik op deze plek deed.
Op het stoepie had ik ontelbare keren gelopen. Even naar de bakker of richting vuilnisbak. Duizenden kilo's zooi heb ik daar mee naar binnen gesleept en een gigantische vracht afval weer mee naar beneden.
Voor de oranje deur stond een bankstel in losse delen, klaar voor de afdeling Grof Vuil. Of niet. Het was stil op straat. Zeker in de winter lopen mensen hier niet voor hun plezier. Oud papier waaide in de goot.
Na een paar minuten had ik het weer gezien.
De omgeving van het Delflandplein is geen gezellig buurtje, zo tussen de snelweg en het spoor. Toch heb ik er van mijn 22e tot mijn 32e gewoond. Het waren tot nu toe de mooiste jaren van mijn leven. Vrijheid, de ideale leeftijd en carrièrestappen waar Neil Armstrong jaloers op zou zijn. Grote sprongen in het diepe. Dicht bij die geweldige stad. Tien jaar lang leve de lol.
Vanmiddag reed ik over de snelweg langs Slotervaart en ik kon het niet laten. Afrit S107. Even terug naar huis.
Alsof ik nooit weg ben gegaan. Blind draaide ik richting Overschiestraat, Vlaardingenlaan. Uiteindelijk zette ik mijn auto op de vertrouwde plek in de Maassluisstraat. Het parkeerterrein waar in die jaren zeker vier keer een ruitje is ingetikt. Ik keek naar de twaalf verdiepingen hoge woontoren die, als je er niet woont, het predicaat treurig krijgt.
De nieuwe bewoner van mijn oude appartement heeft er een bajes van gemaakt. Voor alle openslaande ramen en voor het balkon zijn tralies geplaatst. Ik neem aan dat ze een suïcidale kat heeft. Of hoogtevrees. Het is wel gelijk duidelijk, ook vanaf de straat, dat het plekkie niet meer van mij is. Ik haat katten.
Daar liep ik dan. Een rondje over bekend terrein. Eigenlijk wist ik vanaf het moment dat ik was uitgestapt al niet meer wat ik op deze plek deed.
Op het stoepie had ik ontelbare keren gelopen. Even naar de bakker of richting vuilnisbak. Duizenden kilo's zooi heb ik daar mee naar binnen gesleept en een gigantische vracht afval weer mee naar beneden.
Voor de oranje deur stond een bankstel in losse delen, klaar voor de afdeling Grof Vuil. Of niet. Het was stil op straat. Zeker in de winter lopen mensen hier niet voor hun plezier. Oud papier waaide in de goot.
Na een paar minuten had ik het weer gezien.
De tijd tikt verder. 2007 staat voor de deur en ik ga nieuwe stappen zetten. Qua wonen ben ik er al enorm op vooruit gegaan. Ik heb een lieve vriendin en we krijgen als alles goed gaat een wolk van een baby.
Amsterdam is wat mij betreft verleden tijd.
Jammer? Ja én Nee.
Jammer? Ja én Nee.
Het blijft leuk om je stukjes te lezen.Groetjes Kenneth
BeantwoordenVerwijderenik lees nu je stukje, net nadat ik er een huis heb gekocht... haha. Gelukkig wordt alle treurige laagbouw (tot 4-hoog) afgebroken. Ook nog wat leuks te vertellen over de flat? Het geweldige uitzicht bijvoorbeeld?
BeantwoordenVerwijderen