zaterdag 27 januari 2007

bol

De Meern. Ze houdt haar buik met één hand vast. Bijna de hele dag en ook 's nachts. Het is meer aaien. Wanneer ik wil mag ik even voelen. Af en toe pakt ze mijn hand en legt deze op haar bolle buikje. Dan trappelt 'ie.
'Hij is wakker!' Zegt mijn vriendin dan enthousiast. Ze heeft het over een hem, omdat de verloskundige dat ook doet. Ondertussen hebben wij geen idee. We willen het nog niet weten. Een jongen of een meisje, het maakt ons niets uit.
'Ja!' Zeggen we tegelijk als daar binnen iets beweegt.
'Voel je het?' Vraagt mijn lief.
Sinds een paar weken wel. Meestal. Soms roep ik te snel of op een verkeerd moment. Het kan ook zijn dat mijn vriendin iets merkt wat ik niet voel.
De zwangerschap is over de helft. Volgens de boekjes kan het kindje ons nu horen. Als we muziek spelen kan het zijn dat de baby later van die zelfde muziek rustig wordt. Ik draai met alle plezier de Rolling Stones nog maar eens. Mijn vriendin trekt liever aan het koordje van een muziekeendje dat straks boven het wiegje komt te hangen. Brahms tingeltangel, 'Guten abend, gute nacht…'
Haar buik steekt een aardig eind naar voren. Inmiddels zijn we aan elkaar gewaagd. Nog even, dan wint mijn vriendin. Zij raakt de bol echter over een paar maanden kwijt. Ik wilde zeggen vanzelf, maar zo vanzelfsprekend schijnt bevallen niet te zijn.
Ik ben benieuwd. In verwachting klopt ons hart.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.