De Meern. Voor mijn vriendin zwanger was ben ik gewaarschuwd door ervaringsdeskundigen. Hormonen zouden mijn leven terroriseren vanaf het moment van bevruchting. Lichtgeraaktheid, een andere logica, onnavolgbaar en metamorfose. Woorden waarmee ik zou moeten leren leven.
Nou, we zijn 26 weken onderweg en ik vind het allemaal wel meevallen.
Heel af en toe bespeur ik bij mijn vriendin iets dat je nesteldrang zou kunnen noemen, of een ietwat heftige reactie, maar dat is eerder grappig dan lastig. Als ze heel moe is kan ze onredelijk zijn, maar dat was voor de zwangerschap ook zo. Om eerlijk te zijn moet ik er bij zeggen dat ik zelf ook behoorlijk irritant ben als vermoeidheid heeft toegeslagen.
Hier in huis dus (nog) geen onoverkomelijke problemen door de zogenaamde zwangerschaphersenkwab. Ook relatief weinig noemenswaardige verhalen over zwangerschapbelevenissen.
Tot we vandaag samen door de supermarkt liepen. Opeens zei mijn lief de historische woorden: 'Ik heb zin in Brinta!'
Het is mij wel bekend dat zwangere vrouwen opeens zin kunnen krijgen in voedsel waar ze eerder nooit naar keken, maar ik dacht dat het in ons geval zou blijven bij een extra glas melk. Een pot augurken heb ik voor haar nog niet hoeven kopen. Nu verzocht ze mij om Brinta in ons mandje te leggen.
Brinta.
Ik wist niet eens dat het nog bestaat. Het is zeker meer dan 25 jaar geleden sinds ik voor het laatst een bordje pap naar binnen heb gewerkt.
Maar in het vak met ontbijtwaren zag ik ergens onder de muesli's en cruesli's de oude vertrouwde gele verpakking met rode letters. De Brinta is back in business. Dat onze baby er nu al pap van lust vind ik prima.
Misschien dat ik het zelf deze week ook weer eens even ga proberen. Met veel suiker…
Nou, we zijn 26 weken onderweg en ik vind het allemaal wel meevallen.
Heel af en toe bespeur ik bij mijn vriendin iets dat je nesteldrang zou kunnen noemen, of een ietwat heftige reactie, maar dat is eerder grappig dan lastig. Als ze heel moe is kan ze onredelijk zijn, maar dat was voor de zwangerschap ook zo. Om eerlijk te zijn moet ik er bij zeggen dat ik zelf ook behoorlijk irritant ben als vermoeidheid heeft toegeslagen.
Hier in huis dus (nog) geen onoverkomelijke problemen door de zogenaamde zwangerschaphersenkwab. Ook relatief weinig noemenswaardige verhalen over zwangerschapbelevenissen.
Tot we vandaag samen door de supermarkt liepen. Opeens zei mijn lief de historische woorden: 'Ik heb zin in Brinta!'
Het is mij wel bekend dat zwangere vrouwen opeens zin kunnen krijgen in voedsel waar ze eerder nooit naar keken, maar ik dacht dat het in ons geval zou blijven bij een extra glas melk. Een pot augurken heb ik voor haar nog niet hoeven kopen. Nu verzocht ze mij om Brinta in ons mandje te leggen.
Brinta.
Ik wist niet eens dat het nog bestaat. Het is zeker meer dan 25 jaar geleden sinds ik voor het laatst een bordje pap naar binnen heb gewerkt.
Maar in het vak met ontbijtwaren zag ik ergens onder de muesli's en cruesli's de oude vertrouwde gele verpakking met rode letters. De Brinta is back in business. Dat onze baby er nu al pap van lust vind ik prima.
Misschien dat ik het zelf deze week ook weer eens even ga proberen. Met veel suiker…
Brinta rules man! Ideaal voedsel voor als je veel inspanningen gaat leveren, of hebt geleverd. Iedere sporter gebruikt het wel een keer denk ik.
BeantwoordenVerwijderenWe hadden een paar pakken mee op rondreis door Noorwegen voor "je weet maar nooit"....We waren er snel doorheen. ;-)
Pas op! Ik ben er nooit meer vanaf gekomen...
BeantwoordenVerwijderenIk krijg bij het lezen van de tekst al direct de gruwelijke beelden van een bord vol verplichtingen. Mijn Brinta-syndroom is voor Pieter Baan nog te moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenNah ja, dat is me ook wat. Ik heb gisteren ook voor het eerst in jaren weer een pak Brinta gekocht. Tja, jong geleerd..... in de Chopinstraat wordt het ook nog dagelijks genuttigd volgens mij.
BeantwoordenVerwijderenecht waar Karin? over een weekje is het alleen nog maar rijst (ze zullen toch geen pak meenemen zeker?)
BeantwoordenVerwijderen