dinsdag 17 juli 2007

ramptoerist

Melick. Wie schreef dat er in Melick niks te doen is? We horen overduidelijk het geluid van een loeiende sirene. Oma spitst haar oren, want dit komt hier niet vaak voor. Even later nog een. Tatuu tatuu tatuu. En het houdt niet op.
Is het de brandweer, politie of zijn het ziekenauto's? Die sirenes haal ik altijd door elkaar. Zijn het al die verschillende geluiden tegelijk? Een ongeluk op de randweg misschien, hoewel we volgens mij toch vooral veel brandweer horen.
We drinken koffie, eten gebak en kletsen over vroeger. Mijn vriendin bestudeert kinderfoto's van haar en van haar moeder. Zoek de tien verschillen. Nu we zelf een kindje hebben is het weer erg grappig om te zien hoe we er zelf uit zagen als baby.
Een zwarte helikopter vliegt over. We kijken omhoog. Er is iets aan de hand en het valt niet mee. Zelfs de traumahelikopter scheert laag over de tuin van mijn schoonouders.
Dan zie ik tussen de daken een donkergrijze wolk. Brand en het kan niet ver zijn. We gaan op straat kijken. Opa loopt vooruit. Hij weet de weg. Even de hoek om en dan zien we tussen de bomen, over een groene akker de zwarte rook van een grote fik. Op het nabij gelegen industrieterrein is het goed mis. Zou het de Rockwool zijn?
Een buurvrouw die naar buiten komt weet al dat het de Koma is. Mij zegt dat niets, maar iedereen knikt. Een koeltechniekfabriek. En het is ontstaan tijdens het dakdekken. De arme man. Of er doden en gewonden zijn weet de buurvrouw niet.
Echte mannen willen er op af als vuur dichtbij is. Dus springen opa en ik zonder al te veel overleg op de fiets. Ik neem oma's fiets.
Het industrieterrein ligt net buiten Melick aan de rand van Roermond. Heide-Roerstreek heet het daar. We zijn er binnen vijf minuten. Een agent houdt het verkeer tegen. Gelukkig kent opa de weg. Even terug, ander straatje in en dan ligt de brandende fabriek voor ons. Voor spektakel zijn we te laat. De brandweer blust en de rookwolk wordt al kleiner. Van het pand is niet veel over.
Daar staan we dan. Tussen tientallen nieuwsgierigen op tweehonderd meter van de rampplek. Nederlandse en Duitse brandweerauto's rijden af en aan. Twee grote waterstralen blussen een brandend dak. De vlammen zijn niet meer zo hoog. Na drie minuten heb ik het wel gezien. De ramptoerist in mij is snel bevredigd. We gaan snel terug naar de koffie en de oude fotoalbums.
De ene dag is het barbecue, de andere dag brandt een fabriek tot op de grond toe af. In Melick is altijd iets te doen!


1 opmerking:

  1. Ooit zag ik het huis schuin beneden mij finaal uitbranden, Mijn kamers stonden vol met rook, en er stonden mannen met gasmaskers op op mijn deur te bonzen...
    Moest het pand per direct verlaten.
    Eenmaal veilig beneden stond er een hele meute naar boven te gapen wat er gaande was...
    Vreselijk vond ik dat..
    groetjes Vivianne

    BeantwoordenVerwijderen

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.