de stewardess

MA 0669, Amsterdam – Boedapest. Ze lopen meestal haastig. Het is alsof ze altijd aan de late kant zijn voor hun volgende vlucht. Zelfs gestreste zakenmannen halen ze in door er met korte pasjes voorbij te tippelen. Vaak in groepjes. Dames in blauw. Als een peloton in Frankrijk nemen ze steeds de kop van elkaar over. Achter zich slepen ze een klein koffertje op wieltjes.
Als zo'n groepje kakelend passeert moet ik altijd even kijken. Niet omdat het vaak blonde meisjes met staartjes zijn, maar omdat ik er een paar ken. Toch zijn het altijd weer nieuwe stewardessen. Volgens mij werken er alleen al bij de KLM een miljoen.
Door steeds weer te kijken weet ik inmiddels wel wat voor vlees onze nationale trots in de kuip heeft. Ik vind het vervelend om te stellen, maar het beeld van al die woest aantrekkelijke dames klopt niet helemaal. Veel blauwe uniformen bevatten meer stof dan de gemiddelde mannelijke reiziger lief is.
Ook uit pure verveling volg je op het vliegveld wat er voorbij komt. En je moet snel kijken, want de dames lopen hard. Als ik echt lang moet wachten ga ik vrouwen vergelijken met automerken. Een dom spelletje, dat weet ik ook wel, maar opeens vliegt de tijd.
Het blonde knotje met mooie benen is heel chique. Vandaag denk ik in Volkswagen-termen om het mezelf extra moeilijk te maken, dus ik classificeer haar als een Phaeton. Wat mij betreft ver boven budget. Die hoort in de serie 'dream on'. Aan haar zijde loopt ook een prijzige dame, maar dat is meer een Touareg. Heel mooi, duur, maar ook robuust. Die mol je niet zomaar.
Er achter lopen twee Golfjes. Leuke vrouwen, maar de hele wereld rijdt er in. Niets bijzonders dus, hoewel ik persoonlijk wel wat heb met dit type. Ook loopt in het groepje een Caddy. Van voren een Golf, maar van achteren erg veel laadruimte.
Oeps, ik heb het over de purser.
Helemaal achteraan sjokt nog een blauwe Volkswagen Bora. Heel gewoon, doodgewoon. Op zich is er niks mis mee, maar als ze van jou is dan schaam je je diep.
Het groepje gaat de bocht om en is uit het zicht verdwenen. In de verte komt alweer een nieuwe zwerm zwaantjes. Helaas kan ik daar niet op wachten.
Wij vliegen met Malev. Aan boord is het spelletje snel afgelopen. De Hongaarse maatschappij heeft drie Lada's, Dacia's of Zastava's meegenomen. Degelijk en in staat om veel kilometers te maken, maar ook vervuilend en het ziet er niet uit. Ze zijn gekleed in pakjes van gordijnstof uit de jaren zeventig en ruiken stuk voor stuk naar WC-eend. Stuk voor stuk is overigens niet de juiste woordkeuze in deze.
Ik realiseer me dat dit verhaal én mijn spelletje een tikkeltje vrouwonvriendelijk zijn. Misschien zelfs licht seksistisch; toch schaam ik me niet. We zijn op reis, alweer een paar uur van huis en met mannen onder elkaar. Zo gaat dat.
Bovendien kijken die dames ook naar mij. Alsof ik het leuk vind om als lustobject gezien te worden. En wellicht spelen zij hetzelfde spel. Ik ken vrouwen die iedereen vergelijken met verschillende diersoorten. Om ze een handje te helpen plaats ik mezelf alvast in de categorie zeeleeuwen.