cameraman Formule1

Schiphol. Ruim voor het seizoen gaf RTL aan dat ze dit jaar het liefst alle grandprix met één cameraman wilden doen. Dat had praktische voordelen. Achttien races was mij persoonlijk te veel van het goede en zo leek er een voortijdig eind te komen aan mijn Formule1 carrière. 
Gelukkig vond collega Mathijs het ook niet prettig alles in zijn eentje te doen. We kwamen er uiteindelijk op uit dat ik twee reisjes van hem zou overnemen, zodat hij aan het eind van de zomer nog even op vakantie kon. Dus stond al maanden in de planning dat ik naar Valencia en België mag en komt er na mijn 46e toch nog een 47e en waarschijnlijk ook een 48e grandprix.
Ik ben al onderweg en heb er zin in. Al moet ik ook eerlijk bekennen dat ik dit seizoen nauwelijks iets gezien heb van Formule1. Ik weet nieteens precies wie momenteel de leider in het kampioenschap is. Kennelijk interesseert de Formule1 mij alleen als ik er in levende lijve met mijn neus bovenop mag staan. 
Dat klinkt flauw en is misschien ongelofelijk blasé, maar ik ben vaak in de weekenden aan het werk en als dat niet het geval is ga ik iets leuks doen met vrouw en kind. Daar hoort televisiekijken niet bij. En als ik al binnen zit, dan kruip ik achter de computer om te werken aan mijn weblogverslaving. Zo heb ik dus verdomd weinig gezien van de Tour de France, de Olympische Spelen en ook van de Formule1.
Maar ik ga mijn kennis bijspykeren en proberen er op een zo fris mogelijke wijze tegenaan te kijken. Om te beginnen ga ik morgen op zoek naar Kazuki Nakajima en Sebastian Bourdais, want dat zijn de twee rijders die ik nog niet (her)ken. En verder zal het wel los lopen. Het is waarschijnlijk net als fietsen, maar dan een stuk sneller en met een veel kleiner peloton...