Utrecht. Vrienden wilden graag een nieuwe handycam en vroegen mij om deskundig advies, maar aangezien ik de laatste jaren niet precies heb gevolgd wat de ontwikkelingen op de consumentenmarkt zijn, leek het me een idee om mee te gaan naar de elektronicagigant. Dan kon ik mezelf ook weer eens oriënteren, eventueel een kritische vraag stellen en wellicht ter plaatse toch nog praktische tips meegeven.
Het viel direct op dat het aanbod gigantisch is. Het is onmogelijk om door de bomen het bos te zien. Bovendien heeft elke producent van camcorders haar eigen opnamenorm, dus eenvoudig vergelijken is uitgesloten.
HD, HDD, SD, DVD, DV, AVCHD, Memory Stick, MicroMV, SDHC.
Zelfs ik raakte vrij snel het spoor bijster. Want wat is wijsheid? Welke norm verdwijnt niet binnen een paar jaar weer van het toneel?
Het laatste is eigenlijk het grootste probleem, want over tien jaar zijn al deze registratienormen achterhaald. De volgende videocamera die mijn vrienden zullen kopen zal in de verste verte niet lijken op het speeltje dat ze nu, na een middagje productvergelijken, op het oog hebben. Het is zeker dat de opnamekwaliteit dan weer totaal anders is en het systeem waarop audiovisuele informatie wordt opgeslagen ook.
Zo kocht ik in 2002 een MiniDV camera. Dat was toen de absolute top op hobbygebied. Er zijn nog steeds camera’s die met deze videobandjes werken, maar waarschijnlijk niet meer lang. Draaiende onderdelen in een camera is uit de tijd. Over een paar jaar zijn tapes nergens meer te koop en doen we alles op geheugenkaartjes.
Wie kan nu nog iets met een VHS band?
Maar als je de eerste stapjes van een kind gaat registreren, wil je wel dat hij of zij deze opnamen over 35 jaar nog eens kan bekijken. Zo is mijn generatie nu dolgelukkig met oude 8mm filmpjes, die al dan niet worden overgezet op DVD. Het mooie van die oude Super8 films is dat ze goed gebleven zijn. Wie een projector heeft bewaard kan ze bekijken en er zijn genoeg plekken waar je ze kan laten scannen.
Kinderen uit het VHS tijdperk moeten zich meer zorgen maken. Die banden demagnetiseren in de loop der jaren. Als papa eind jaren 80 of begin negentig met een VHS camera heeft gefilmd en er is nooit meer naar die banden omgekeken, dan moet je nu echt in actie komen.
Zo maak ik me sinds vanmiddag zorgen over de twee lades met MiniDV cassettes, vol met unieke opnamen. Als ik daar niks mee doe, ben ik de klos zodra mijn camera het begeeft. Ruim 80 uur inladen of kopiëren is een helse klus. Waar haal ik die tijd weer vandaan? En belangrijker nog is de vraag voor welke norm ik moet kiezen en wanneer ik het weer moet overzetten op de volgende norm...
Hoe betrouwbaar is de computer als archiefkast? Kan je alle documenten uit 2008 over tien of twintig jaar nog (virusvrij en onbeschadigd) openen? Ik ben daar niet zo zeker van als ik zie hoe snel de ontwikkelingen gaan.
Het viel direct op dat het aanbod gigantisch is. Het is onmogelijk om door de bomen het bos te zien. Bovendien heeft elke producent van camcorders haar eigen opnamenorm, dus eenvoudig vergelijken is uitgesloten.
HD, HDD, SD, DVD, DV, AVCHD, Memory Stick, MicroMV, SDHC.
Zelfs ik raakte vrij snel het spoor bijster. Want wat is wijsheid? Welke norm verdwijnt niet binnen een paar jaar weer van het toneel?
Het laatste is eigenlijk het grootste probleem, want over tien jaar zijn al deze registratienormen achterhaald. De volgende videocamera die mijn vrienden zullen kopen zal in de verste verte niet lijken op het speeltje dat ze nu, na een middagje productvergelijken, op het oog hebben. Het is zeker dat de opnamekwaliteit dan weer totaal anders is en het systeem waarop audiovisuele informatie wordt opgeslagen ook.
Zo kocht ik in 2002 een MiniDV camera. Dat was toen de absolute top op hobbygebied. Er zijn nog steeds camera’s die met deze videobandjes werken, maar waarschijnlijk niet meer lang. Draaiende onderdelen in een camera is uit de tijd. Over een paar jaar zijn tapes nergens meer te koop en doen we alles op geheugenkaartjes.
Wie kan nu nog iets met een VHS band?
Maar als je de eerste stapjes van een kind gaat registreren, wil je wel dat hij of zij deze opnamen over 35 jaar nog eens kan bekijken. Zo is mijn generatie nu dolgelukkig met oude 8mm filmpjes, die al dan niet worden overgezet op DVD. Het mooie van die oude Super8 films is dat ze goed gebleven zijn. Wie een projector heeft bewaard kan ze bekijken en er zijn genoeg plekken waar je ze kan laten scannen.
Kinderen uit het VHS tijdperk moeten zich meer zorgen maken. Die banden demagnetiseren in de loop der jaren. Als papa eind jaren 80 of begin negentig met een VHS camera heeft gefilmd en er is nooit meer naar die banden omgekeken, dan moet je nu echt in actie komen.
Zo maak ik me sinds vanmiddag zorgen over de twee lades met MiniDV cassettes, vol met unieke opnamen. Als ik daar niks mee doe, ben ik de klos zodra mijn camera het begeeft. Ruim 80 uur inladen of kopiëren is een helse klus. Waar haal ik die tijd weer vandaan? En belangrijker nog is de vraag voor welke norm ik moet kiezen en wanneer ik het weer moet overzetten op de volgende norm...
Hoe betrouwbaar is de computer als archiefkast? Kan je alle documenten uit 2008 over tien of twintig jaar nog (virusvrij en onbeschadigd) openen? Ik ben daar niet zo zeker van als ik zie hoe snel de ontwikkelingen gaan.
Digitaliseren is de beste optie. Sla het op als MOV (zonder compressie) en dump het geheel op een paar dvd'tjes of als je die al hebt, een blue-ray. Daarnaast natuurlijk gewoon een digitaal kopietje op een externe HD zodat je de boel ook gemakkelijk eens kan terugkijken en/of monteren.
BeantwoordenVerwijderenHet MOV formaat blijft nog wel even en anders biedt het je legio mogelijkheden om dat straks met één druk op de knop om te zetten naar de dan geldende standaard, zonder kwaliteitsverlies.
Sla alles wel dubbel op, je weet nooit of je zo'n harde schijf eens laat vallen ;-)
BeantwoordenVerwijderen