rambo

Eindhoven. Coes is jarig en dat zal hij weten ook. Als ik hem zie, dan maak ik hem helemaal kapot. Jarige Job heeft geen schijn van kans. Zodra hij door dit gangetje komt, loopt meneer in de val. Hiep hiep hoera! Of zoals mijn vriend Bruce het zou zeggen: “Yippiekayee motherfucker!”
Ik zit op mijn hurken. Hoor mezelf snel adem halen. Hijgen. Ook goed.
Het hart bonkt in mijn keel. Een straaltje zweet loopt langs mijn slaap richting wang. Voor het eerst in maanden voel ik opkomende okselzweetplekken. Mijn hoofd moet knalrood zijn. Daar zie je hier in het donker gelukkig niets van.
Het hoekje dat ik gekozen heb is uitstekend. Dit is de beste plek in de hele arena. Van achteren kan niemand me aanvallen. Als ik de sensor op mijn borst met een hand afscherm, dan moet ik alleen opletten dat niemand mijn lasergun raakt. Een kwestie van sneller schieten dan de vijand. Dat lukt tot nu toe redelijk.
Daar is er weer een! Hij heeft niets in de gaten en staat met zijn rug naar me toe. Ik richt en schiet. Raak. Dat was mijn vriendje Ruud. Hij draait zich om en ziet me nu pas zitten. Zijn gevloek is ietwat overdreven. Hij zou boos op zichzelf moeten zijn, want het is de zoveelste keer dat ik hem vanuit deze positie te grazen neem. Over vier seconden is zijn wapen weer geactiveerd, dus ik moet snel wegwezen.
Ruud komt achter me aan. Hij roept dat ik de hand voor mijn borst weg moet halen. Volgens hem speel ik vals.
Dit is toch oorlog? Het is voor het eerst dat ik hoor dat het ongeoorloofd is om je te beschermen. Hij kan in de poep zakken. Ik draai me om en schiet weer. Plieb plieb. Dag Ruud!
Ik neem mijn positie weer in. Rustig wacht ik op een volgend slachtoffer. Hugo. Nooit geweten dat hij zo gewelddadig was. Als een bezetene kijkt hij om zich heen. Verkeerde kant sukkel! Genadeloos knal ik hem af.
Jeroen gaat er ook aan. En Frank. Jammer dan.
Ruud heeft versterking gehaald. Ze zitten achter me aan, omdat ik vals speel. De verwensingen vliegen om mijn oren. Wat ze zeggen durf ik niet op internet te herhalen. Ze zouden beter kunnen schieten. Net als ik. Pief, paf, poef.
Het kwartier is voorbij. Bij de uitgang van het slagveld krijgen we een papiertje met uitslagen. Mijn score (759 punten) is de hoogste van de dag. Eindelijk heb ik ook eens een keer iets gewonnen! De lasergame. Ik kan beter schieten en oorlog voeren dan mijn vrienden.
Is dat iets om trots op zijn?

I'll be back!