Oxford, Engeland. En zo raak je min of meer onverwacht verzeild in het uitgaansleven van de beroemde universiteitsstad Oxford. Het is zaterdagavond.
We zijn bij The Four Candles. Of dit ‘the place to be’ is betwijfel ik, maar we hadden geen zin om langer te zoeken. Deze pub is redelijk goed gevuld. Voor een papa, die nog maar hoogst zelden toe komt aan een avondje stappen, is dit een behoorlijk verwarrende gelegenheid. Het wemelt hier van de schaars geklede dames.
Het is kennelijk sexy als een mollig meisje probeert om zo min mogelijk stof te gebruiken. Of zou de kredietcrisis hier zo fors hebben toegeslagen dat alle navels bloot moeten? In Engeland kunnen meisjes geen jas betalen. Ze weigeren een panty te kopen om hun stevige stampers, in de kleuren van Campina, en beetje op te leuken. Ze pulken voortdurend aan veel te korte rokjes. Of zijn het broekjes? Eén ding is duidelijk; deze kledingstukjes kruipen omhoog.
Een Engelsman zal deze stijl aantrekkelijk vinden, maar ik weet het niet. Het is mij te veel wit vlees. Al die vrolijke truitjes, topjes of zwemkledingachtige bovenstukjes. Standaard een paar maten te klein. Het benadrukt zo dat Engelse meisjes het goed hebben. De mode zit misschien in een crisis, maar van hongersnood is nog lang geen sprake. Het kwabt en rolt aan alle kanten onder de kleding uit.
Hoeveel bussen haarlak zijn er vanavond op al die kamertjes doorheen gegaan? Hoeveel kilo’s poeder en lipstick? Om maar te zwijgen over alle WC-eend-achtige geurtjes waarmee ze gespoten hebben.
En dan die hoge hakken. De gemiddelde Miss Piggy kan er niet op lopen. Zeker niet als het evenwichtsorgaan ook nog is beïnvloed door overmatig alcoholmisbruik. Dat gebeurt op zaterdagavond in Oxford. Je ziet het overal om je heen.
Het is gek. Door Nederlandse ogen bekeken wellicht treurig, maar ik kan er wel om lachen. Zo stel ik vast dat dames hier in de meerderheid zijn. Misschien omdat mannen zich niet op straat durven te vertonen met deze winterpenen. Toch lijken ze allemaal best gewillig, vriendelijk en grappig. Niet dat ik er onrustig van word, want zelfs de Engelse engel heeft smaak.
Ik kijk en ik kijk. Vergeet bijna mijn bloemenvaas vol lager (bier) leeg te lurken. We lopen nog een rondje door de straten van het prachtige Oxford en stellen vast dat de eeuwenoude straatjes met al die kleine steentjes en oneffenheden een crime zijn voor de dames op stilettohakken. Dan nemen we bijtijds een taxi. Hoe het afloopt op deze zaterdagavond, dat geloven we wel.
(wordt vervolgd)
We zijn bij The Four Candles. Of dit ‘the place to be’ is betwijfel ik, maar we hadden geen zin om langer te zoeken. Deze pub is redelijk goed gevuld. Voor een papa, die nog maar hoogst zelden toe komt aan een avondje stappen, is dit een behoorlijk verwarrende gelegenheid. Het wemelt hier van de schaars geklede dames.
Het is kennelijk sexy als een mollig meisje probeert om zo min mogelijk stof te gebruiken. Of zou de kredietcrisis hier zo fors hebben toegeslagen dat alle navels bloot moeten? In Engeland kunnen meisjes geen jas betalen. Ze weigeren een panty te kopen om hun stevige stampers, in de kleuren van Campina, en beetje op te leuken. Ze pulken voortdurend aan veel te korte rokjes. Of zijn het broekjes? Eén ding is duidelijk; deze kledingstukjes kruipen omhoog.
Een Engelsman zal deze stijl aantrekkelijk vinden, maar ik weet het niet. Het is mij te veel wit vlees. Al die vrolijke truitjes, topjes of zwemkledingachtige bovenstukjes. Standaard een paar maten te klein. Het benadrukt zo dat Engelse meisjes het goed hebben. De mode zit misschien in een crisis, maar van hongersnood is nog lang geen sprake. Het kwabt en rolt aan alle kanten onder de kleding uit.
Hoeveel bussen haarlak zijn er vanavond op al die kamertjes doorheen gegaan? Hoeveel kilo’s poeder en lipstick? Om maar te zwijgen over alle WC-eend-achtige geurtjes waarmee ze gespoten hebben.
En dan die hoge hakken. De gemiddelde Miss Piggy kan er niet op lopen. Zeker niet als het evenwichtsorgaan ook nog is beïnvloed door overmatig alcoholmisbruik. Dat gebeurt op zaterdagavond in Oxford. Je ziet het overal om je heen.
Het is gek. Door Nederlandse ogen bekeken wellicht treurig, maar ik kan er wel om lachen. Zo stel ik vast dat dames hier in de meerderheid zijn. Misschien omdat mannen zich niet op straat durven te vertonen met deze winterpenen. Toch lijken ze allemaal best gewillig, vriendelijk en grappig. Niet dat ik er onrustig van word, want zelfs de Engelse engel heeft smaak.
Ik kijk en ik kijk. Vergeet bijna mijn bloemenvaas vol lager (bier) leeg te lurken. We lopen nog een rondje door de straten van het prachtige Oxford en stellen vast dat de eeuwenoude straatjes met al die kleine steentjes en oneffenheden een crime zijn voor de dames op stilettohakken. Dan nemen we bijtijds een taxi. Hoe het afloopt op deze zaterdagavond, dat geloven we wel.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.