valentijd

Utrecht. Ja, ik heb er aan gedacht. Morgen is het Valentijnsdag. Dus ben ik vanmiddag voorzichtig op pad gegaan om iets te kopen voor mijn Lieve Lief. Bij de plaatselijke parfumerie had ik snel gevonden wat ik zocht. Er zijn vele luchtjes die lekker geuren, maar tot u spreekt een gewoontedier, iemand die niet houdt van verandering. Lang leve Flowers van Kenzo. Het maakt mijn meisje onweerstaanbaar.
Afijn.
Het was niet druk in het winkeltje. Alleen had ik de pech dat er net voor mij twee dames binnengekomen waren met complexe vragen en het vriendelijke winkelpersoneel nam graag alle tijd. Klant is koningin. Een mevrouwtje met huidproblemen zocht iets voor op of onder de ogen. Er kwamen vele goedjes voorbij, alles leek bekend, maar niets was goed genoeg.
Uiteindelijk werd er niets verkocht. Het leek de verkoopster niet te deren. Mij irriteerde het wel, want ik had toch zeker vijf minuten staan wachten en aan informatie over eyeliners en ogenschaduw heb ik niets.
Een grijze mevrouw was aan de beurt. Ze zocht een nieuw nagelschaartje. Nou ben ik notoir nagelbijter en heb dus weinig verstand van nagels knippen, maar dit leek mij geen tijdrovende vraag. Zelden heb ik me zo vergist. Er kwam een display op de toonbank met daarin een stuk of vijftien verschillende knippers. Angstaanjagende tangen, simpele knippertjes en diverse kleine schaartjes.
Ik kon niets anders doen dan meeluisteren. Elk instrument werd uitgebreid toegelicht. Het ging over de dikte van nagels en de dikte van de knipvingers. Links en rechtshandigheid. Wat mij betreft moest het niet gekker worden. Een nagelschaartje is een nagelschaartje.
Mooi niet dus!
Daar stond ik met mijn geurtje.
Die mevrouw ging het proberen. Welk schaartje kon ze het beste vasthouden. Prijzen werden vergeleken. Ik dacht: ‘nog even en dan gaat ze haar nagels knippen’, maar dat nog net niet.
Ik heb het niet geklokt, maar volgens mij heeft ook deze demonstratie zo’n vijf minuten in beslag genomen. Zo stond ik dus al tien minuten te wachten in die winkel. Gelukkig had ik niets beters te doen. En tot mijn grote verbazing ging ook deze dame niets kopen. Ze bedankte de verkoopster van de parfumerie voor de informatie en zei dat ze nog even verder ging kijken...
De dokter heeft tegen me gezegd dat ik rustig aan moet doen, anders was ik ontploft. Je moet volgens mij helemaal niks te doen hebben als je uitgebreid de tijd neemt om je zo te oriënteren voor de aanschaf van een nagelschaar. Ik beet van pure woede mijn laatste nagel tot bloedens toe af. Alsof ze een auto of een keuken aan het kopen was.
Het liefst was ik achter die vrouw aangerend om haar te vragen of het leven niets beters te bieden heeft dan een nagelschaar. Bemoeial die ik ben. Maar ik realiseerde me tijdig dat ik in de parfumerie terecht gekomen was voor de liefde. Dus rekende ik rustig af en geduldig wachtte ik nog eens vijf minuten tot de verkoopster met veel gefreubel mijn cadeau had ingepakt. Papiertje, lintje, strikje, nog een strikje, pluisje, stickertje, tasje en monstertjes. Prachtig.
Happy Valentine!