nena

Den Haag. Toen ik in 1983 als tienjarig ‘menneke’ binnensloop bij het Pinkpopfestival, dat toen nog in het Geleense Burgemeester Damenpark gehouden werd, trad Nena op. Zij had in die dagen een grote hit met 99 Luftballons.
Nu, zevenentwinitg jaar later was Nena de afsluiter van de 30e editie van Parkpop. Ze is inmiddels 50. Veel hebben we in al die jaren niet meer van haar gehoord. Een paar jaar geleden had ze even een hitje met Kim Wilde, maar dat was dat. Toch was ik zeer benieuwd naar het stuk jeugdsentiment.
De rest van het festivalprogramma zei me niet zo veel. Hier en daar hoorde ik een bekend nummer voorbij komen. Een reggae band had een briljante drummer bij zich, George Kooymans kwam met een paar andere mannen aantonen dat hij beter bij de Golden Earring kan blijven en Nick Lowe maakt prachtige liedjes, maar die zijn niet geschikt voor een feest als Parkpop. Alphabeat, de openingsact was wel meer dan aardig. Alleen de zanger had met zijn neus in de poederdoos gezeten en deed een beetje gek.
Na dat eerste optreden, dat wij met vier camera’s hadden geregistreerd, ontving ik op mijn gsm een mail met het bericht over een neergestorte helikopter. Iemand met de niet toepasselijke naam ‘happyhappy’ vond het kennelijk noodzakelijk om mij snel te informeren. Er was op dat moment nog sprake van een helikopter met aan boord een cameraploeg, wat mij zeer ongerust maakte. Ik ken namelijk nogal wat mensen die wel eens vanuit een helikopter filmen.
Wij moesten weer aan het werk, maar die helikopter spookte door mijn hoofd. Wie zou daar in hebben gezeten? En wat was er gebeurt? Zou ik ook wel eens in dat toestel hebben gevlogen en de piloot bijvoorbeeld kennen? Het kwam opeens akelig dichtbij.
Na de volgende act op Staedion Stage belde ik een paar collega’s, om te vragen of zij meer informatie hadden. Dat viel tegen. Alleen wist iemand te melden dat er niemand van DutchView of MBS bij betrokken was. ‘Geen bekenden!’ had weer een ander van die bedrijven opgevangen.
Cameracollega Roger nam niet direct op en dat baarde mij zorgen. Hoewel de kans veel groter was dat hij in een ver buitenland zou zitten, leek het mij opeens ook een optie dat hij die middag was opgestegen met Heli Holland. Veel later, vlak voor het concert van Nena, ontving ik pas een sms van hem. Dat luchtte op.
Ook werd in de berichten, die ik tussen het werken door via internet volgde, duidelijk dat drie fotografen en een piloot waren omgekomen. De fotografen die ik goed ken zaten allebei in het buitenland. Het maakt zo’n ongeluk natuurlijk niet minder dramatisch, maar toch gaf het mij even rust. Een tikkeltje egoïstisch, maar zo gaan die dingen.
En daar kwam Nena op. Ik wist niet wat ik zag.
Wij mochten niet met handcamera’s op het podium en dus dachten we dat de dame misschien niet van dichtbij gefilmd wilde worden. Wellicht vanwege haar leeftijd. Maar er kwam iemand op waarbij de tijd stil heeft gestaan. Alsof ze nog steeds 33 is. Alleen als je heel hard inzoomde op haar gezicht kon je zien dat ze iets ouder is en dat ze wel heel strak in de lak zat, maar toch.
De show was wervelend en het publiek vermaakte zich kostelijk met deze Duitse act. Op het podium maakten ze er wat van. Het was hartstikke leuk om te filmen, al was het helaas alleen maar voor de grote videoschermen. Uitzending had Nena ‘verboten’. Toch was dit het hoogtepunt van deze warme dag. De zomer was begonnen!
Na een aantal minder bekende rocknummers ging Nena op de rand van het podium zitten en zong ze:

hast du etwas zeit für mich
dann singe ich ein lied für dich
von neun-und-neunzig luftballons
auf ihrem weg zum horizont

Eindelijk kon ik weer even ontspannen!