martin

Gardères. Een paar weken geleden schreef ik over Luuk, een jonge knul die dolgraag cameraman wilde worden. Vandaag heb ik een nieuw en nog jonger talent ontdekt. Martin. Hij woont hier in het Franse Gardères, dat gehucht waar niets gebeurde. Tot vandaag.
Daar stonden opeens grote vrachtwagens uit Nederland op de stoep. Stevige mannen begonnen met het uitladen van lampen, statieven, camera’s en monitoren. Kabels werden getrokken over het erf en Martin volgde het allemaal met grote belangstelling. Plotseling was hij even weg. Hij haalde een doos en een oud fotostatief. Het ventje van een jaar of acht ging zijn eigen camera maken. Heel aandachtig bestudeerde hij onze apparaten. Knopjes werden nagetekend, functies en merknamen overgenomen. Met een lege pleerol werd de viewer gemaakt. Er kwam een microfoon door een stukje foam om een stok te binden.
Knutselen met een doos, plakband, touw, een toiletrol en andere oude rommel; daar kan geen gameboy tegenop. De hele Nederlandse tv ploeg was direct gecharmeerd van de aandoenlijke Martin.
En toen het klaar was ging Martin ons filmen. Koptelefoon op het hoofd als een echte eenmansploeg. Dolblij was het ventje met de NOS stickers die hij van onze producer kreeg. Maar het hoogtepunt van de dag was toch wel het rijden op onze dolly. Eerst met zijn dooscam en daarna met de echte televisiecamera.
Ik denk dat Martin onze Luuk achterna gaat. Over een jaar of vijftien, twintig is hij Tete de la Course!