Gardères. In Gardères gebeurt helemaal niets. Een hond blaft, de krekel tsjirpt en vogeltjes fluiten. Elk half uur slaat de klok van de kerk, verder is het stil. De Marie en het Agence Postale Communale zijn alleen open op woensdagmiddag of zaterdagochtend. Ik tel negen huizen. Op straat is niemand, nergens staan auto’s. Het woord ‘rust’ is hier uitgevonden en verbeterd.
Aux Berges Du Lac is de enige uitspanning in dit gehucht. Op het terras staan twee tafeltjes met parasols en een auto van de plaatselijke postbode. Waarschijnlijk is dat ook de uitbater van het café. We kunnen er wel iets drinken, maar niets eten. Ze hadden even niet gerekend op klanten. Pas als we de tweede Orangina bestellen bedenkt de patron dat hij wel een snee brood met ham kan aanbieden. Wij gaan gretig akkoord. De kans is immers klein dat we in de buurt iets anders kunnen krijgen.
Eigenlijk is het wel lekker, na een paar hectische dagen in de Tour de France, om even te ontspannen op een plek als deze. Gisteren zaten we nog midden in de drukte van de eerste Pyreneeën etappe. De uitzending kwam vanaf een pleintje in Ax les Thermes, waar half dronken Nederlanders dom stonden te zwaaien, achter in het shot. Een idioot dacht grappig te zijn door opzichtig aan zijn kruis te krabben. Soms zijn landgenoten erg flauw, vermoeiend of irritant.
Vanavond hebben we daar geen last van. We gaan uitzenden vanaf de pittoreske binnenplaats van een oude boerderij. Met een beetje mazzel wordt het prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.