het schrijvertje

Utrecht. Een volgende stap in de ontwikkeling van het schrijvertje is gezet. Vanaf het komend nummer ben ik columnist van een tijdschrift voor ouders met kinderen van 0 tot 4 jaar, met een oplage van 195.000 stuks en een bereik van 380.000 lezers. Het wordt acht keer per jaar gratis verspreid op 2.925 kinderdagverblijven.

Mijn eerste twee bijdragen zijn inmiddels geschikt bevonden en ik heb een adres doorgekregen waar de factuur naartoe mag. Dinsdagmorgen komt een fotografe, omdat de lezers natuurlijk ook willen zien wie de (grappige) papa is die zijn zielenroerselen met ze deelt. Een freelance journalist gaat nog een afspraak maken voor een interview, omdat ik in het blad ook officieel voorgesteld zal worden.

Dit is nog net geen dagelijkse column in De Volkskrant, maar voor mij een zeer welkome uitdaging. Ik hoop er van te leren en je weet nooit wat er nog meer uit voort komt. Opeens krijg ik te maken met een hoofdredacteur, deadlines en de opdracht me te houden aan een maximum van 300 woorden per bijdrage. Het aantal lezers is vele malen groter dan op mijn eigen weblog en het thema staat vast; de dagelijkse avonturen van een papa. Ik word een soort mannelijke Daphne Dekkers, maar dan anders.