de gelukkige geluidsvrouw

Den Haag. De facilitaire kant van Omroepland is een mannenbolwerk. Op planningen en bij de administratie kom je meisjes tegen, maar op de vloer zie je helaas weinig dames. Ik ken slechts een handje vol goede cameravrouwen en maar één ENG-geluidsvrouw. De geluidsvrouw!
Volgens mij zou het helpen als er meer camera- en geluidsvrouwen zouden zijn, want zij kijken toch weer anders naar de wereld en ze nuanceren alle stoere mannenpraat. Maar het is fysiek zwaar werk en dus voor veel vrouwen moeilijk vol te houden.

Onlangs meldde een geluidsman zich op het laatste moment ziek en moest de planner van dienst in alle vroegte op zoek naar een geschikte vervanger. Hij belde de geluidsvrouw en kreeg al om half zeven een stuk vrolijkheid aan de lijn waar je normaal gesproken ’s avonds in de kroeg nog bang van wordt. Natuurlijk wilde de geluidsvrouw die dag al haar plannen overboord gooien. Ze zat al op de fiets!

En zo kon het gebeuren dat wij even later samen naar Den Haag reden, op naar de minister van Onderwijs. Geen gezeur of gemopper over de vroege wake-up call en fluitend met een berg spullen door het ministerie sjouwen, alsof ze Jerommeke zelf was. De minister kreeg een ferme hand en vervolgens hield ze de hengel een half uur lang stil op dezelfde plek, zodat een schaduw op tafel niet of nauwelijks opviel.

Tussen de bedrijven door vertelde de geluidsvrouw dat ze eigenlijk pannenkoeken had willen bakken, ze vertelde over paarden en snurkende ex-vriendjes. Thema’s die normaal gesproken, wanneer de auto gevuld is met louter mannen, niet aan bod komen. Dan gaat het eerder over brommers, fileleed en de drie B’s (borsten, benen en billen).

’s Middags draaiden we in het AMC te Amsterdam en wilde de geluidsvrouw niet dat ik meer materialen tilde dan zij. De emancipatie is soms verder gevorderd dan wenselijk, want ik werd door alle wandelende infusen aangekeken. Die badjassen zagen in mij een lompe hork, die dat meisje een beetje liep af te beulen. Toen ik daar iets van zei lachte de geluidsvrouw me recht in mijn gezicht uit. Dat doet ze trouwens wel vaker.

Het is ontzettend gezellig om met de geluidsvrouw te werken en ze verstaat haar vak ook nog. Klanten vinden het leuk als eens een meisje de zendermicrofoontjes opspeldt. In sommige gevallen stel je zo ook nog de te interviewen personen meer op hun gemak. En nou wil ik geen narrige of flauwe reacties lezen van jaloerse geluidsmannen. Ik schrijf maar één keer dat ik fan ben van de geluidsvrouw!

En voor wie meer weten wil; ze is te volgen op Twitter via @geluidsvrouw.