tv nomaden

A6, de polder. Zo'n busje vol North Face jassen, bergschoenen en rugzakjes die uitpuilen met regenkleding, handschoenen, mutsen en lensdoekjes; het blijft een bijzonder fenomeen. Spijkerbroeken, truien met capuchons, Leathermans en hippe fotocameraatjes met extra veel pixels op zak. Beslagen ruiten. Altijd minimaal één persoon aan boord die met open mond in slaap sukkelt. Of iemand die opzichtig vecht tegen de slaap en zit te gumminekken.

Tegenwoordig speelt minimaal de helft van alle inzittenden met zijn of haar smartphone. Ze communiceren van voor- naar achterbank middels Facebook, Twitter of ouderwetse SMSjes.

De weg door de polder kennen we wel. Windmolens, windmolens en nog eens windmolens. Zo nu en dan kijkt iemand geconcentreerd naar de horizon om misselijkheid te voorkomen. Het is ook niet slim als je achterin gaat zitten met je mobieltje.

Bij Texaco of de daarop volgende Esso stopt de Transporter om even koffie te tanken. Een blikje Red Bull, Extrannetje, appelflap, suikerwafel, Raketje, zakje M&M's of alleen maar kauwgom. De verstokte roker heeft zijn shagje al lang gerold. Het wachten is op die ene collega die toch nog even naar het toilet moest. En dan rijdt het busje verder. Weer en wind, nacht en ontij.

Duizenden kilometers maken dit soort busjes. De bestemmingen zijn over het algemeen bekend. De Euroborg in Groningen, het Abe Lenstra Stadion of Thialf in Heerenveen. Telkens worden de busjes volgepropt in een iets andere samenstelling, maar de grappen en het kleine leed zijn hetzelfde. Mopperen op de hoge heren, klagen over geldgebrek, ergernis over de onregelmatigheid, lange dagen, slecht eten en verkeersregelaars, maar de jongens kunnen en willen allemaal niets anders.

Wie op de juiste knoppen drukt hoort de mooiste verhalen. De tv nomaden maken heel wat mee en zijn er vol van. En als je goed luistert hoor je dat zo'n busje overloopt van passie en liefde voor het vak.