immedepimme

Het nieuwe jaar komt tergend traag op gang. Het papier van mijn Succes-agenda is nog maagdelijk wit. Er ligt echter een lange toedoelijst, die vol staat met goede voornemens, op mijn bureau. Die zal voorlopig even onaangeroerd blijven, want vandaag gaan de ambitieuze plannen al overboord. Imme is ziek.

Het is eigenlijk een beetje spijbelen voor vader en dochter. Zo ernstig is het namelijk ook weer niet. Toch is het goed dat ons pruttelend koffiepotje even niet naar het kinderdagverblijf hoeft. Bovendien kan ik me niet heugen dat ik eerder een dag met mijn kleine meisje alleen was. Stiekem vinden we het allebei reuze gezellig.

Als Art er is eist hij vaak de aandacht van papa op. 'Art is van papa en Imme is van mama!', heeft hij eens gezegd. Hij kan ook heel jaloers reageren als Imme even in het middelpunt van de belangstelling staat. Met hem ben ik vaker een paar uur alleen, als kleine zus een middagdut doet.

Het lot van een tweede kind is dat het bijna alles moet delen. Imme weet niet beter, maar ze vindt het geweldig nu zij opeens niet hoeft te concurreren met haar grote broer. Ze is vandaag super zoet. Voor iemand die eigenlijk ziek is, is dit schatje wel heel erg vrolijk.

Ondanks een stevige verkoudheid met rochelhoest en snottebellenblazen is het een feestdag voor de kleine dame. Ongestoord mag ze overal mee spelen, niets wordt bruut afgepakt en vandaag kan ze onbeperkt knuffelen en stoeien met papa. Die geniet ook van deze extra vakantiedag. Hilversum kan nog wel even wachten. Administratie is ook niet mijn hobby.

Imme en ik doen het rustig aan. Al is het maar omdat papa zo duf is als Nijntje, omdat hij de afgelopen nacht een paar keer voor nachtzuster heeft gespeeld. We halen wat boodschappen in huis, hangen de was op en ik maak natuurlijk even een paar foto's nu dat ongestoord kan. Dat kan ik niet laten.

We nemen ons voor om vaker een dag te spijbelen.